Şairler de ölür, göçer dünyadan
Sadası kesilmez, bunu bilirim
Melekler muştular cuma sabahı
Yer ağlar, gök güler, bunu bilirim.

Ümmetin bağrında açılır gedik
Feleğin çarkına atılır çentik
Belki de bir devrin, sonuna geldik.
Abiler tükendi, bunu bilirim.

Eyyüp abi gitti, Üstada doğru
Her seher vaktinde, alırdı çağrı
“Aziz üstadı” ile doluydu bağrı
Şimdi huzurdadır, bunu bilirim.

Yan yana gelmeden hep beraberdik
Şiirlerde ancak, sohbet ederdik
Üstadın ardında koşar giderdik
O rüya da bitti, bunu bilirim.

Şiirler mi ölür, şair mi bilmem
Kafiye mi öksüz, heceler mi bilmem
Güfteler mi ağlar, besteler mi bilmem
Kelama can veren, şairdir bilirim.