Yalnızlık, günümüzün ürkütücü hastalığı. İnsanlar, her geçen gün biraz daha kabuğuna çekiliyor, bireysel çıkarlarının tutsağı oluyor. Paylaşımlar azalıyor, sıcacık bir "merhaba!" sözcüğüne hasret kalıyor. Bu yalnızlık sadece toplumsal ilişkilerle sınırlı kalmıyor, aynı evin içinde dahi yabancılar var. Yorgun gelinmiş okul veya işten sonra yemeği yer yemez kendini odaya kapatan aile fertleri tablosuna hemen herkes aşina. 'Kafamı dinleyeceğim' denilerek odalara çekilme aile ilişkilerinde büyük yara açıyor. Nadir de olsa bu manzara dışında farklı bir tablo çizen aileler de var. Bu ailede, hiçbir fert odasına çekilerek kendini dış dünyaya kapatmıyor. Ders çalışma haricinde ailenin tüm üyeleri salonda hep birlikte vakit geçiriyor.