Şu an beni dinlediğinden eminim. Senin hakkında bir çift kelam edeceğim, iyi dinle.

Sen çok zalimsin!
Şu dünyada, canavarları bile geride bırakacak caniliklerin altında hep senin imzan var. Başkasına hakk-ı hayat tanımayan, kendini hep olduğundan daha büyük gören ve gösteren, kendini beğenmişin tekisin.Kendinden başkasına yaşam hakkı tanımayarak büyük zulümler ettin.

Hem çok cahilsin!
Öyle ki, dağların ve göklerin, hatta dağ ve gök ehlinin almaya cesaret edemediği bir şeyi kabul edecek kadar, bu kabulle nasıl bir sorumluluğun altına gireceğini bilemeyecek kadar cahil.

Evet, sana bazı özellikler verilmiş... Ama unuttuğun birkaç nokta var ki,önce onları sana hatırlatmalıyım:

Öncelikle, “benim” dediğin şey, aslında sana Allah tarafından emanet edilmiştir. Şayet sana sorsalar itiraz edersin, “Bunu bana verirken kimse sormadı” dersin. Ama bugün birisi o emanete el uzatsa, kıyameti koparırsın. Demek ki kabul etmişsin. Hatta çok da iyi benimsemişsin.

Hem ayrıca, hep “ben, ben” diye övünüyorsun ama aslıda “sen” diye bir şey de yok. Hadi sana var desek bile, en fazla bir gölgeden ibaret olabilirsin. Ama insanlara fayda verip onları ferahlandıracağına, onların önüne geçip gölge ediyorsun, görüş menzillerini kapatıyorsun. Böylelikle o var gibi görünen sen, faydalı olacağın yerde zarar veriyorsun.

Sen bir muammasın. Daha kendini tam olarak bilmiyorsun! Kendini bilmediğin için hata ediyorsun ve kendini bir şey sanıyorsun. Oysa kendini bilen Rabbini bilir ve felaha erer. Eğer bunu yapabilirsen, o zaman hayra hizmet edebilirsin. Eğer gerçekten kendini bilebilirsen, kâinatın hazine kapılarını açacak bir anahtar kadar kıymetli olursun. O zaman tıpkı toprak gibi, senin de üstünde Allah’ın isimlerinin rengârenk yansımaları görülmeye başlar.

İşte, asıl mesele burada yatar. Sen cahillik edip kendini bilmeyince ve haddini aşıp zulmedince insanın başına bela oluyorsun. İnsanlığın yarınını karanlıklara boyuyorsun.
Ama kim olduğunu öğrenince ve dünyaya gönderiliş amacını fark edince birden kıymet kazanıyorsun. İnsanı da kıymetlendiriyorsun.

Çünkü senin mahiyetin bilinince insanın mahiyeti parlar. Çünkü böylelikle insan, âlemdeki Allah’ın isimlerini senin dürbününle yakalar. Çünkü böylece insan, daha bir şevkle vazifesini yapar.

Evet, şayet sen bilinebilirsen, o zaman ben bilinebilirim. Ben bilinirsem, Rabbimi bilebilirim.

Sen ene’sin. Yani, ben. Ben’de saklı olan sırlı bir âlem.
Bahtiyardır elbet seni anlayabilen; ene’sine binip âlemleri temaşa eyleyebilen.