hep bir ağrıyı taşırdı annem
yüzünün terkisinde
toynağa kalkınca kalbi
aşka düşerdi
kırılırdı en onulmaz yerleri

yaralı bir bakışı vardı annemin
kızımı öperken zeytin gözleri
annemin sızlayan kalbi kadar
yorgundu kızımın yüzü
annem ki baktıkça Azra’ya
görürdü en güzel Selanik’i

şimdi elini öpüp duruyor Azra
ve zaman uyukluyor dudaklarında
annem Kur'an okuyor yağmur arasında
uyanmasın diye kızım
mushafı tutuyor camdan bakan yağmura