Şu dünya misafirhanesinde müminler için en sinsi tehlikelerden biri de ülfettir. Ülfet; insanlar arası münasebette ünsiyet ve muhabbetin vesilesi, imani ve ameli mes’elelerde gaflet ve dalaletin sebebidir. Evet ülfetin sebep olduğu nazar-ı sathi ile harika san’atlara karşı hayret kaybedilince hissi olarak gafleti, fikri manada dalaleti netice vermektedir...

Nurlu külliyatta geçen “İnsanları fikren dalalete atan sebeblerden biri; ülfeti, ilim telakki etmeleridir.” 1 ifadesi bu iddiayı teyid etmektedir...

Ülfet; mahlûkat ayinelerinde tezahür eden hüsnün, mevcudat simalarında temaşa edilen cemalin yeknesaklığı sebebiyle san’attaki mükemmeliyetin nazarlardan gizlenmesi, her biri birer mucize-i kudret olan eserlere karşı hayret hissinin yitirilmesi, mevcudatın harika suretlerine karşı gözlere perde inmesi, hakikatte cahili olduğu mevzularda insanın kendini âlim zannetmesidir...

“Ülfet ise, cehl-i mürekkeb üstüne serilmiş bir perdedir. Hakikate bakılırsa zannettikleri ilim, cehildir.”2 cümlesi bu manaya işaret etmektedir...

İlahi sanatlardaki enva-i i’cazı setreden, insani cihaz ve latifeleri seyyiat çamuru ile kirleten ülfet; kudsi hakikatlerin nuraniyetine karşı latifelerin körelmesi, mutlak hakikatlere insanların ilgisizleşmesi, dini hizmetleri ifa cihetiyle heyecanın yitirilmesi, manevi mes’elelerin mes’uliyeti karşısında kişilerin gittikçe hissizleşmesidir...

Nazar-ı sathinin validesi olan ülfet; hakikatin hakiki veçhesini görmeye mani olduğu gibi, ilim ve hikmet ile nescolunan ve her biri birer mucize-i kudret olan sanat harikalarını setreden en kesif bir perdedir. Ülfet ve yeknesaklık çok harika hakikatleri gizlemekte gözlere göstermemektedir...

Bu mana için Risale-i Nur külliyatında “...Ülfet ve âdet ve yeknesaklık perdeleri altında çok hârika hakikatler gizleniyor gördüm.”3 denilmektedir. Evet, en zahir bir hüccet-i imaniyeyi dahi kapatıp örten ülfet, ümm’ül gaflettir...

Nefsin hilesi, kalbin kalın bir perdesi olan gaflet ise; derd-i maişetten, dünyevi meşguliyetin kesafetinden neş’et eden bir halet-i insaniye olup Rahman’ı anmaya, ahirete hazırlanmaya mani olan unsurların tamamını ifade etmektedir...

Gaflet; insanın dünya işlerini öncelemesi, ahiret işlerini ötelemesi, sahip olduğu imkânlarına güvenmesi, kendini hür ve müstakil görmesi, ilahi azamet karşısında kalbin ürpermemesi, ibadet ciddiyetinin yitirilmesi, işlenen büyük günahlara rağmen pişmanlık hissedilmemesidir...

Gaflet; emanet edilen şeylerin ganimet telakki edilmesi, sayısız nimetlerin minnetsiz yenilmesi, hamd ve şükür vazifesinin yerine getirilmemesi, veren zata karşı hürmet ve itaat edilmemesi, manevi mesuliyet şuurunun kaybedilmesidir...

Ahiret namına yapılan cüz’i hayır ve hasenatı büyük görmek, ömür sermayesini dünya adına tüketmek, Rahman’ı zikretmemek, ilahi emirleri dinlememek, mes’ul olduğu vazifelerini yerine getirmemek gaflete düşmüş olmanın alametlerindendir...

Allah yokmuş gibi konuşmak, ahiret yokmuş gibi yaşamak, işlediği onca günahları umursamamak, ibadetini insanların teveccühüne bağlamak, nurlu hakikatlere müstağni kalmak gaflet girdabına kapılmış olmanın işaretlerindendir...

Elhasıl; ülfet göze gözlük olunca insanın nazarında ilahi san’atlardaki harikalık gizlenecektir. San’attaki harikalık görülmeyince hayret duygusu yitirilecek, mümini gaflet istila edecektir. Gaflet insanı istila edince günahlar ziyadeleşecek, nefsani huzuzat ruhani lezzete galip gelecektir. Günahlar artınca insan dalalete düşecek, cehalet ve taklidin veledi olan ülfet ve gaflet tedavi edilmezse insan zamanla insanlığını yitirecektir...

Ülfet, gaflet, dalalet ve sefahat rüzgârlarının sığ ve taklidi iman sahiplerini birbir küfür çukurlarına savurduğu, şehvet ateşinin herkesi yakıp kavurduğu bir asırda Rahim ismine istinad, Hakîm isminden istimdat olmadan istikamet ile yürümek müşkülleşecektir...

1 Mesnevi-i Nuriye, 196

2 Mesnevi-i Nuriye, 197

3 Emirdağ Lahikası.-2 121