Yeşim Bölükbaşı'nın yazısı

Delicesine koşuyordu. Engellere takılmadan umursamadan. Çünkü sınava geç kalıyordu. Ya kaçırırsa sınavı? Bu ihtimali düşünmek, adımlarını dahada hızlandırıyordu. Artık çok da gücü kalmamıştı. Ama koşmayı da hiç bırakmıyordu. Çünkü biliyordu ki o sınava geç kalırsa o kadar üzülecekti ki herşeyini kaybetmiş gibi olacaktı. Bütün dünyası yıkılacaktı. Neyse ki sınav yerine yaklaşmış gibiydi. Ama bulamıyordu tam yerini önüne ilk gelen kişiye hemen sordu.

"Nerede bu sınav yeri, n’olur tarif edin. Artık çok az vaktim kaldı. "Gösterdiler sinav yerini, koşar adımlarla sonunda sınav yerine ulaştı. Sınava geç kalmamıştı, tam vaktinde gelmenin büyük huzuruyla seccadenin başına geçti. "Allahım günde beş vakit bizi sınava çağırıyorsun. Ben nerdeyse bugün, bu sınavı kaçıracaktım. Ama geldim. Sana geldim. Seninle olmaya geldim... "