ah bu çiçekten bende de var barla
dün akşam göndermiştin ya
hani
bir şiirin arasında

şimdi ben
şiirlerden bir gömlek diktim
kim kendine yakışacağını düşündüyse
o giysin dedim

bir gömlek ki hep arkasından yırtılan
ama bir kez bile bir yusuf olamadan
yusuf’u bir kez bile rüyada göremeden

şimdi ben
bir şiirin içinden geçiyorum
beni yaz, beni yaz diyen çiçek çiçek
ben ki
bir kadının kalbinden bile geçmemişken

şimdi bir çiçeğe eklendi tenim
öptü de beni şiirler her yanımdan
artık ben
bir bahçe kadar engin
bir uyku kadar derin