İnsanı Allah dostu yapan dua...

Asya’da bozkırın ortasında soğuk mu soğuk günler yaşanıyordu. Annesiyle birlikte yaşayan ve onun hiçbir dediğini iki etmeyen, geleceğin Beyazıd-ı Bistamî’si küçük Tayfur adında genç bir delikanlı vardır. Bayezıd-ı Bistamî Hazretleri ilim tahsiline daha küçük yaşta iken başlar. Dikkatle derslerine devam eder. Bir gün okuduğu bir âyet-i kerime kendisine çok tesir eder.

Ayet şöyle diyordur: "Biz insana, annesine babasına iyi davranmasını emrettik. Zira annesi onu nice zahmetlerle karnında taşımıştır. Sütten kesilmesi de iki yıl kadar sürer. İnsana buyurduk ki: Hem Bana hem de annene babana şükret! Unutma ki sonunda Bana döneceksiniz." (Lokman Sûresi, 31/14)

Bunun üzerine eve döner. Annesi merak edip niçin erken döndüğünü sorunca, şöyle cevap verir: "Öğrendiğim bir ayet-i kerimede, Allahu Teâlâ, kendisine ve sana itaat etmemi emrediyor. Ya sana hep hizmet edeyim veya beni serbest bırak, hep Allah Teâlâ’ya ibadet ile meşgul olayım."

Annesi: - Sen beni bırak, Allahu Teâlâ’ya ibadet et, der. Bundan sonra, kendini Allahu Teâlâ’ya veren hazret, emirlerinin hiçbirisini yapmakta gevşeklik göstermez ama annesinin hizmetini de ihmal etmez. Annesinin küçük bir arzusunu, büyük bir emir kabul edip, her durumda yerine getirmeye çalışır. Çünkü Allahu Teâlâ’nın emri de böyledir.

Bu mertebeye nasıl ulaştı?

17-18 yaşlarında herkesin saygı duyduğu manevi bir kişiliğe sahip olan Beyazıd-ı Bistamî Hazretleri’ne, bu mertebeye nasıl ulaştığı sorulur. "Annemin duası beni yüceltti" buyuran Beyazıd-ı Bistamî, başından geçen hadiseyi şöyle anlatır:

- Annem, yaşlı ve hasta idi. Bir gece vakti havanın alabildiğine buz kestiği bir vakitte inleyerek, "Yavrum, su" dedi. Ben hemen yatağımdan kalkarak anneme su almak için dışarı çıktım. O anda kaplarda su bulamamıştım. Bakır tasla dışarıdan suyu alıp da içeri girdiğimde, annemi uyumuş buldum. Uykusundan uyandırmadım, bir müddet başucunda uyanmasını bekledim. Annem uyanınca yeniden, "Yavrum, su!" dedi. Ben de hemen diğer elimde soğuktan donmuş buz gibi tası verdiğimde, tasla beraber elimin derisinin kavladığını gören annem, çok üzülerek ağlamaya başladı. Bir yandan ağlıyor bir yandan da Allah’a şöyle dua ediyordu:

"Yâ Rabbî! Ben Tayfur’dan râzıyım. Sen de ondan râzı ol. Sen bu fedakâr oğlumu görüyorsun, ne söyleyeyim Ya Rabbi, ne söyleyeyim, ne söyleyeyim, diye üç defa dedikten sonra “Allah’ım onu aziz eyle" deyip elini yüzüne sürdü ve “amin” dedi. Daha sonra Beyazıd-ı Bistamî sözlerini şöyle bitirdi: "O geceden itibaren bende bazı değişiklikler olduğunu fark etmeye başladım. Eğer Cenab-ı Hakk katında bir mertebem varsa bunun annemin duası hürmetine olduğuna kaniyim."

Annenin rızasını kazan

Bayezıd-ı Bistamî Hazretleri gençlikte yaptığı bâzı ibâdetlerden zevk alamıyordu. Bir keresinde bu durumu annesine anlatır ve yetişmesinde, terbiye edilmesinde bir kusur bulunup bulunmadığını sorar. Annesi epey düşündükten sonra:

- Evlâdım tek şey hatırlıyorum. Sen daha küçüktün. Komşulara oturmaya gitmiştim. Kucağımda iken ağlamaya başladın. Bir türlü susturamadım. Seni susturmak için ocakta pişmekte olan tarhanaya komşudan izinsiz parmağımı batırıp ağzına koydum, der. Bunun üzerine annesinden, o komşuya gidip helallik dilemesini ister. Annesi helalleştikten sonra ibâdetlerinden daha engince zevk almaya başlar.

Evet, asıl ismi Tayfur olan Beyazıd-ı Bistamî, halk içinde Hak’la beraber olmasının sırrını annesine hizmet etmede bulduğunu ifade etmektedir. Dün Allah’ın dostluğunu elde etmeye vesile olan anne-babaya hizmet, bugün de aynı dostluğu elde etmekte bizlere büyük kazançlar sağlayabilir. Anlaşılan o ki, Allah’ın rızasını kazanmanın en önemli vesilelerinden biri, annenin rızâsını almaktır. Ne mutlu evladına beddua değil dua eden analara! Ne mutlu annesinin hayır duasını alan evlatlara!

Bugün