Avare avare dolaşırken gönlümün enkazlı yollarında,
Bahar yüzlüler var çok şükür enkazlı yolların kenarlarında...

Türlü türlü farklılıklarla dolu olan dünyamızda insanın başına ne zaman ne geleceği hiç belli olmuyor. Hele hele menhuslukların virüs gibi yayıldığı, yağmur gibi yağdığı zamanımızda her an kötü bir olayla, olumsuz bir durumla karşılaşabilirsiniz hiç farkında olmadan.

İnsan denen sırlarla örülü muamma varlığın hayatında her çeşit hadise beklenen bir durum aslında. Zirâ ne ile karşılaşmadı, ne yaşamadı ki bu et ve kemikle örülü ruh sahibi beden?

İşte böyle her çeşit olayla karşılaşma potansiyeliyle karşı karşıya olan insanın maalesef bu zamanlarda çoğunlukla şer olaylar çıkıyor karşısına, yakasından tutup çekercesine...

Hal böyle olunca da bu şer olaylardan kaçmak isteyen insan, bir ümit ve hayır kapısı arıyor çöldeki insanın su aradığı gibi. İşte tam burada devreye giren, zamanın ve getirdiklerinin aksine, kuruyan ümitleri yeşertmek, solan yüzleri canlandırmak, çöken hayatları kurtarmak istercesine ortaya çıkan, bahar yüzlüler var çok şükür.

Bakışlarıyla insanın içini aydınlatan, sözleriyle ruhlarda güzel esintiler yaşanmasına vesile olan, lisan-ı halleriyle de adeta bir ümit kapısı olan aydınlık yüzlerdir bahar yüzlüler... Baharlar gibi hoş ve güzeldir onlar, canlılık, aydınlık ve ferahlık katarlar ulaşabildiği herkese ve herşeye... Lâkin herkes göremez, herkes bulamaz bu bahar yüzlü güzellikleri. Zirâ görünmezler herkese, göremez herkes onları. Kışta çıkar onlar her daim. Kötü, karanlık ve kederli günlerin insanlarıdır onlar. Kurak yerlerde açan, açtığı zaman etrafını ışıklandıran, güzel bir görünüme kavuşturan bataklık çiçekleri gibidir onlar. Onca menhusluğa, onca ümitsizliğe, onca karanlığa rağmen hiç yılmadan çıkarlar meydanlara, ulaşırlar kendilerine ihtiyacı olanlara ve hiç durmadan çabalarlar bir damla daha gönül suyunu ihtiyacı olan insanlara ulaştırmaya...

Dedim ya kışta çıkar onlar, kötü günlerin insanlarıdırlar hep. Kendilerine uzanan elleri hiç bir zaman hayal kırıklığıyla geri çevirmezler, kendilerine koşan yüzleri hiç bir zaman acılı bir yüz ile geri göndermezler ve kendilerine doğru adım atana ayakları hiç bir zaman dermansız bir şekilde yollamazlar. İçlerinde binbir fırtına ve volkan patlasa da bu insanların, hiç belli etmezler başkalarına bu durumlarını. Onca zorlukla da karşılaşsalar hiç yılmazlar, bir gram kaybetmezler ümit aşılarını, bahar yüzlülüklerini, her daim pompalarlar kendilerine koşan insanlara güzellik ilâçlarını, bahar kokularını... İçlerinde dayanılmaz acılar yaşansa da yansıtmazlar bunu kendisinden ümitli birşeyler bekleyen karşısındakilere, merhem olurlar onca olumsuzluk içinde bile onların dertlerine, yaralarına...

Çünkü onlar bahar yüzlülerdir ve kışta çıkarlar. Bakışlarıyla ferahlık, sözleriyle rahatlık, davranışlarıyla aydınlık sağlarlar karşılarındakilere, bahar yüzlüleri arayanlara... Ve hatta zaman zaman kendilerine akılsız, enayi, saf denmelerini göze alarak bahar yüzlülerdir onlar her daim kışta çıkarcasına...

Başta da belirttiğim gibi gerçekten de âhirzamanın getirdiği bir çok şer olayla karşı karşıya kalan bizlerin bahar yüzlülerden hissesi ne kadar acaba? Acaba bizler bunca menhusluklarla dolu olaylarla çevrilmiş hayatlarımızda hangi tarafta duruyoruz? Bahar yüzlüleri görebilenlerden miyiz, yoksa kendimizde bir bahar yüzlü olma şerefine nail mi olmuşuz, yoksa ne bahar yüzlüleri görebiliyor, ne de öyle olmuyor muyuz?
 
İnşaallah seçtiğimiz seçenek hiç bir zaman en sonuncusu olmaz. Ve eğer bizler hâlâ bahar yüzlülerden değil isek bir saniye bile kaybetmeden önce onları tam mânâsıyla görebilmeyi başarmalı ve daha sonra da bu kadar güzelliğe, hayra vesile olan bu hasleti, bahar yüzlü olabilmeyi kendimize bir vazife olarak addetmeliyiz. Ve daha sonra da inşaallah bahar yüzlüler kervanına mutlulukla katılıp, o tatlılığı, o güzelliği yaşamalıyız.

Unutmayalım ki bazen—sadaka hükmüne geçen—tebessüm dolu bir yüz, bazen güzel bir kaç söz, bazen okşanan baş, bazen de tatlı bir dokunuş bile bahar yüzlü olmamıza yetebilir. Ve yine unutmayalım ki kışta açan bu bahar yüzlüler öyle herkese gözükmezler. Yalnızca görmesini bilenlere, bahar yüzlülere, buna inananlara ve onları hissedenlere gözükürler...
Bahar yüzlüleri görebilmek ve onlardan olabilmek duâsı ve ümidiyle...

(BY)