Eski bayramlar eskimeden yerinde duruyor; yenilik aldatmacasına kananlar düşünsün, kendini tatile esir edenler ağlasın, kendinden kaçanlar utansın!

Taksitlere bölünüp kıyıma uğrayanlar, tüketim mabetlerinde çarmıha gerilenler bilmez bayramı; ne eskisini, ne de yenisini.

İbrahim nedir, İsmail’in öğretisi neyi temsil eder bilmeyen için etten kemikten kandan ibarettir kurban. Kaç insan öldürüldü Halep’te başkaca yerlerde; zevkin kıyılarında kulaç atarken bu haberleri dinleyecek değildir. Zevk arşınında asılmış bir kere; bin ölüm diriltemez o hayatsızı!

Sızı nedir bilir, hüzün nedir ağlar mı insan kardeşi için? Hayatının direği koskoca “ben” olanın kendinden başka ne derdi olur?

İbrahim olup ardına bakmadan yürümek, İsmail olup teslim olmak, Hacer olup tevekküle bürünmek; modernlerin bilmeyeceği bilmeceler; oyunda, dünya eğlencesinde boğulmuşlar anlayamaz hüzün ağlayışları, vuslat kavuşmaları, bereket buluşmaları. Cemali görmüyorlar ki Cemal’den sonra Cemal Celal dengesini görsünler.

Modernlik körlüğünden sonra gelen post modern körebe oyunu; savaşlar, fitnelerle insanlığı kurban ediyor! Ağlayana sefih bir oyuncak uzatıyor, sanallıkla kendine ömür veriyor tek gözlü medeniyet!

Ay Cemal’den yansıma, güneş Cemal’den yansıma, çiçek Cemal’den yansıma, insan yüzü Cemal’den yansıma. Cemali mektupların arasındaki Celali satırlar Cemali daha iyi idrak etmek Kemal’e ulaşmak için.

İbrahim’i okuma nasıl bir okuma? Nemrut ateşleri nasıl bir ders verir? Evlat kurban etme cesareti nasıl Celal dersidir?

Zihni tatil olmuşlara böyle tefekkür dersi zor gelir, çareyi kaçmakta bulur; bir modernliğin duvarına toslar, döner post modernliğe toslar. Bir tosun ne diye kurban olur çözemez.

Çözse bilmeceyi çözmeyeceği bir şey kalmayacak. Şifre bir kelimeyi iyi idrak etmekte.

O kelimenin idrak derinliğine inen ufkun ilerisine erecek, hakiki bayramları her daim görecek.

İbrahim kaç put kırdı?

Bayram kolay mı?