Muhalif olup da, muhalefetini; siyasetle bildirmeyen muhalif,
Gâyesi; gelecek yangına karşı, set çekecek bir te’lîf.
 
Muhalifler; gönderdiği Beldede, isterler; bulsun belâsını,
Muîni olunca Allah! Görür, bâlânın en âlâsını.
   
O ağlar, onların; bin şüpheli îmânına,
Onlar ister, ölsün gitsin, çıkmasın tâ yarına.
 
Komünizme, dinsizliğe, çare bilirdi Nurlar,
Nurlar neşir oldukça; kalbe dolar sürurlar.
 
Müteşekkir, naşirlere bin Barekallah der,
Kendi eserine de, ücret verip, alır gider.
 
Barla’da oldu te’lîf, Sav köyünde de teksir,
Görmedi hiçbir fânî, ömründe böyle iksir.
 
Nurs’dan ziyade Üstad, Barla’ya müştak idi,
Barla, Dünya tarihine, bir güneş gibi girdi.
 
Barla rahminde doğdu, Nurların en âlâsı,
Bu zamanda te’lîf olan, tefsirlerin bâlâsı.
 

Tarassud altında hayat, hep teyakkuz içinde,
Te’lîf oluyor Nurlar, ikramlı bir biçimde.
  
Üç Devirler geçirmiş; zehirlenmiş ölmemiş,
Bir an bile pişman olup; davasından dönmemiş.
 
Asr-ı hazır cereyanlar, cazibedar hîleli,
Cihad-ı mâneviyle; haklarından gelmeli.

Aziz Üstad; Kur’ân’ın, Kahraman bir neferi,
Ehl-i Küfrün üstüne, Sirâc’n-nûr seferi.
 
Yüz sene öncesinde, reçetesini sunmuş,
Münâzarât eserinde, hepsi tekmîl bulunmuş.
 
Bakmadık, çevirip de, kapağını bir kere,
Neşretmemiz lâzımdı, tüm dünyaya, her yere.
 
Burda idi dertlerin, o onulmaz çaresi,
Tüm maznûn milletlerin, kurtuluş reçetesi.
 
Kurtulacak insanlık, derbeder keşmekeşten,
İstifade edecek, tulû eden güneşten.
 
Îmânlar canlanacak, canlara can katacak,
Ruhlara nefhâ girip, ölüler canlanacak.
 
Şecaat-i  îmânı, müjdeler sundu O’na,
Binler Said var oldu, Nur dâvâsı uğruna.

Medar-ı iftiharım, Aziz Üstadım benim,
Bütün bu neşirlerin, hepsi benim eserim.

Lâyık eyle sevgine, sevdiğine benzeyeyim,
Bu günahkâr bedeni, Nurlarla bezeyeyim.
 
Nurlardır insanlığın kurtuluş reçetesi,
Görün artık, başka yok bu dertlerin çaresi.