Uçarsın an olur göklere çıkıp
Sevinçten kanatlar açarmış gibi
Bazen de yanarsın kibriti çakıp
Koşarsın yangından kaçarmış gibi.

An olur mutluluk ayyuka çıkar
Çıktığın yerlerde şimşekler çakar
Bazen de pek çok dert canını sıkar
Sevdayı kökünden biçermiş gibi.

Aşk deriz adına dertler yumağı
Kalplerin de kurur dili damağı
Üzüntü çatlatır sanki dimağı
Olmaz mı kendinden geçermiş gibi?

Âşıkla-maşuk’un feryadı belli
Mutluluk bitecek değil temelli
Ama Hak rahmeti etse tecelli
Haz verir kevser’i içermiş gibi.

Hem bak ki şu hayat o da bir anlık
Bir çıkış arıyor bütün insanlık
Bu dünya ukba’ya belki fidanlık
Olmalı meyveler saçarmış gibi.

Beraber cennette bir gölgelikte
Bitmeyen bir hayat hem de birlikte
Cennetin yolunda Hak velilikte
Olmaz mı cennete uçarmış gibi?