Bir gün çıksam yaylana, hüngür hüngür ağlasam.
Gözlerimin yaşıyla goncaları sulasam.
Kimsesiz kaldığımda Rabbime dua etsem.
Aldığım ilhamlarla hep ben, seni anlatsam.

Anlatırken ağlasam, ağlarken anlatabilsem.
Yeni kuşaklara Hâk ve Hâkikatı aktarsam.
Anlatırken öğrensem, öğrendiklerimle amel etsem.
Senin getirdiğin yolda durmadan ilerlesem.

Sonsuz sussuzluğumu yağmurunla gidersem.
Kanayan yaralarıma merhemini sürsem.
Gönlümdeki hastalıkları ilminle gidersem.
Doymak bilmeyen nefsime seni rehber göstersem.

Her an, her mekânda sünnetini yaşasam.
Senin getirdiğin nurla kendimi aydınlatsam.
Gönülleri derin şefkatinle donatsam.
Katılaşmış kalplerde o sevgini yeşertsem.

Şu küre-i arzı adaletinle donatsam.
Gittiğim her kıtaya asayişini götürsem.
Her tarafa ilmini, sevgini yerleştirsem.
O zaman sevinerek ümmetindenim desem.

Yolundan koşsam, koşsam hiç yorulmasam.
Yolumdaki engelleri bir bir seninle aşsam.
Sana ulaşıp sarılarak “Efendim!” diyebilsem.
O zaman, o aleme gülerek gelebilsem…