Bitlis’in Nurs köyünden asra "merhaba" dedi
Medrese tekke gezip ilmi temelden aldı
On yıl değil; birkaç ay rahleye diz çökerek
Bedii bir nur olup, şimşek gibi parladı
 
Ahali şaştı-kaldı ilmine irfanına
Bu bilinen değildir dedi bu ahvaline
Her gelen hayran kaldı bu garip Muallime
Bediüzzaman diye nam saldı tüm aleme
 
İstanbul’da cevap var her suale bir handa
Ama hiç sual etmez kendisi bu divanda
Para-pul talep etmez devletin ricalinden
İlim için dert yanar, anlamazlar halinden
 
Top sesleri gelirken evine ocağına
Aşiretler milisler düştü onun ardına
Müdafa etti yurdu, ceng etti korkusuzca
Esir iken hükmetti zalimin yüreğine
 
Kalkın, uyanın, dedi malul düşmüş Etrak’a
Meşrutiyet dersini izhar etti Ekrad’a
Nida etti “Ey ali devletin her efradı
İttihad edip gelin, alemin karşısına
 
Şam’da bir hekim gibi derde deva eyledi
Alem i İslam için yeni bir ümit verdi
Hastalıkları sayıp anlattı islahını
Terakki pek mümkündür, "haydi çalışın" dedi
 
O çıkmaktan bahsetti insaniyet katına
Yorgun düşen zihinler onu anlayamadı
Türlü eza verdiler onun naif zatına
O Yüceden bahsetti cüceler anlamadı
 
İlan oldu resimle- isimle Cumhuriyet
Halkı devşirmek için hainane bir zulmet
Cehennemin alevi onu taciz etmişti
Bu yüzden çekecekti iman kalesinden set
 
Nurlar ile, yaklaşan ateşe set çekmişti
Küfrün baronlarına papuç bırakmamıştı
Burası Anadolu, yani İslam yurdudur
Yükselecek olan da elbet onun burcudur
 
Diyar diyar sürdüler aşkı söndürmediler
Kuran takipçisini ondan döndürmediler
Üflendikçe parlayan nurdan bir hale olup
Saffa saf eklediler, ardı göremediler
 
Bir öğretmen tanıdım, geçen asrın başında
Geldi muhabbet ile iman tacı başında
Ebede namzet olan ruhları ihya etti
Urfa’da vefat etti tam seksen dört yaşında.