Bir zamanlar bütün kitaplarını delicesine okuyordum. O zamanlar Şehr-i Urfa'nın Harran ilçesinin metruk bir köyünde ücretli öğretmenlik yapıyordum. Henüz bekardım ve aldığım minnacık maaşın yarısını sigaraya, yarısını kitaplara veriyordum. Yaptığım tek anlamlı bir iş vardı: Delice ve serserice okumak. Haftada birkaç kitap mutlaka biterdi. Okumak sadece bir alışkanlık değildi, bir hastalıktı artık. Merhumun kitapları o zamanlar bitirdiğim İslâmî kitaplardan sadece bazılarıydı. Kitaplarında şefkat vardı, irşat vardı, sükunet vardı, hikmet vardı, hepsinden önemlisi yeni bir dil ve üslup arayışı vardı.

Kitaplarının üzerindeki o mütebessim sakallı fotoğrafı zihnimde canlı hala. Etrafına sadece masumiyet, samimiyet, ihlas, irfan saçan bir fotoğraftı bu. İçinden geldiği İhvan geleneğine şunu söylüyordu adeta: "Eski hal muhal ya yeni hal ya izmihlal." 

"Toplumsal Değişimin Yasaları", "Adem'in Oğlu Habil Gibi Ol" aklıma şimdilik gelen iki kitabı. Okurken aklıma hep Risale-i Nurlar'dan pasajlar geliyordu. Çünkü söylediklerini önceden söyleyen bir külliyatı defalarca okumuştum. Bu iki kitabı İslamcı bir arkadaşa verdim. Okuduktan sonra "bu adam yoldan çıkmış" diyerek iade etti kitapları. İslamcılara rağmen bir İslamcı idi Cevdet Said. Onun için İslamcı çevreler hiçbir zaman anlamadı ve anlamadıkları için de tam anlamıyla benimsemedi onu.

Çünkü fanatizmden uzak yepyeni bir dili konuşuyordu. Onların tanımadığı, duymadığı ve anlamadığı yepyeni bir dili. Bu dil inşa edici ve diriltici bir dildi, tahrip edici ve kıyıcı bir dil değil. Her türlü tedhiş eylemine şiddetle karşı çıkıyordu. Zaten "Adem'in Oğlu Habil Gibi Ol" derken de zımnen "muhabbet fedaisi" olmamızı istiyordu. 

İslamcı alimler ve aydınlar içinde -şiddete mesafeli durulması ve hakimane hareket edilmesi- yönünden Nurculara ve Risale-i Nur perspektifine en yakın duran alimdi. Keza İslamcı alim ve aydınlar içinde Said Nursi'yi anlayan ve hizmet tarzını takdir eden birkaç alimden birincisi idi belki de. Bütün kitapları merhum Said Nursi'nin "müspet hareket" prensibinin bir tefsiri, bir açılımı gibiydi.

Rabbim rahmet eylesin, mekanı cennet olsun inşaallah.