Bismillahirrahmanirrahim

.....

Üstadın mâsum çocuklarla sohbet ve muhâveresi ise, çok ibretli ve saadetlidir.

Emirdağ'ı ve civar köylerinde, yanına gelen mâsumlara, büyükler gibi ehemmiyet verip, kalben onlara müteveccih olurdu.

"Evlâtlarım, siz mâsumsunuz, daha günahınız yoktur. Ben çok hastayım, bana duâ ediniz, sizin duânız makbuldür. Ben sizi mânevî evlâtlarım ve talebelerim olarak duâma dahil ettim" derdi.

O çocuklar, gözlerinden akan muhabbet nurlarıyla Üstadı selâmlarlar; Üstad, gafil büyüklerden ziyâde, onlara samîmi ve ciddî selâm ederdi.

Ve "Bunlar istikbâlin Nur Talebeleridir. Bana olan bu alâka ve teveccühlerinin sebebi ise, mâsum ruhları hissediyor ki, Risâle-i Nur onların imdâdına gelmiş. Ben de o Nurun bir tercümanı olmam hasebiyle, gayr-i ihtiyârî, bu fedâkârâne muhabbet ve alâkayı gösteriyorlar" derdi.

Tarihçe-i Hayat S,404

SÖZLÜK:
MUHÂVERE : Konuşma, görüşerek konuşma.
MÜTEVECCİH : Yönelmiş, dönmüş, bir yere doğru yola çıkan.
GÂFİL : Dikkatsiz, iyi düşünmeyen, uyanık olmayan.
İSTİKBÂL : Gelecek zaman.
TEVECCÜH : Yönelme, sevgi, ilgi.
GAYR-İ İHTİYARÎ : İrâdesiz olarak meydana gelme.