Yeni insan tanımak yenidünya tanımak gibi bir şey; insanlar ne kadar birbirine benzese de o kadar da benzemez. O benzemezlik farklılık kılıyor, çeşitlilik sunuyor, zenginlik veriyor; Irklar, renkler, sesler… Hep “Bir”den doğuyor yine “Bir”e dönüyor.

Şahit olduğumuz bahar geçen yılkı bahar değil başka da değil; bütün baharlar aynı şeyi söylüyor; diriliş! O dirilişi fikri, zihni taşımak, yeni yüzlere öyle bakmak; hadisleri öyle okumak, eşyayı öyle görmek meselesi insanı dirilten bir mesele.

Meseller de aynı şeyi söylüyor, değişen insan yüzleri de! Değişmeyen şey “değişim” akıp gidiyor böylelikle…

Kalbin durduğu aklın işlemediği olur mu? İki kalp denklikle karşılaşmışsa değmeyin sohbete muhabbete; adı dostluktur bunun.

Baharın tespihatını duyan, kalbiyle ona eşlik eden “bahar” içindedir; her dem bahardır, her dem “Dost”la beraberdir.

Ondan kopuş akıştan kopuştur, kâinattan kopuştur, hayattan kopuştur; artık coşkunluk verecek hiçbir şey yoktur sadece serap peşinde koşuş vardır.

O heva bu heva bade heva… Hevayı ilah edinmiştir. Ömür ne kadar uzun olsa da ölmüştür. Ölüler ölüleri bulur, diriler dirileri!

Aynı şeyi bakarlar farklı şeyi görürler; birinin hidayeti artar diğerinin dalaleti. Elmas ruhlarla kömür ruhlar bir şekilde ayrışacak; insan dünya köprüsünden bunun için geçiyor!

Köprü ne kadar konak yeri ise dünya da öyle; seyret, güzel bir takvim ol geç!

Her günün bu yüzünü görmek ve her gün bunda tazelenerek akmak; zamanı diri tutar, mekanı öldürmez; kış da bahardır, yaz da! Keder ve sevinç aynı kapıda buluşur.

Çiçekler solmaz böcekler ölmez; hadiseler hikmet fısıldar; O'ndan geldik O'na gidiyoruz der.

İnsanların benzer ve benzemez yüzleri birbirine hem yakın kılar hem de bir o kadar uzak. Yükünü yere bırakıp yüzünü gökler ötesine çevirenle yerde çakılı kalan bir değil elbet.

Evet bugün ne okuyalım, nasıl okuyalım? Pahalılığı, savaşı, fitneleri, baharı! Gök ehli biri ile karşılaşsak da hikmet devşirsek, içimize diriliş dolsa hani ne güzel olur vesselam.