Kıt’a

İnsan bu mu? Et, kan ve kemikden;
İsyân ile ma’yûb olan insan...
Dünyâyı yiyip – yutsa tok olmaz;
Bir mikroba mağlûb olan insan...

Nazm

Beklemeyip geçer zaman;
Sonra hesâbı pek yaman.
Gençliği her vakit arar
Boş geçirip çalışmayan!

Tuyuğ

İştiyâk duyduk asırlardan beri,
Kaç sefer yapdık, dönüp tekrar geri.
Şanlı ecdâd, fethedip İstanbul’u,
Etdi te’yîd müjde-i Peygamber’i...

Rubâî

Herbir yaratık akla deliller veriyor,
Esmâ-i İlâhîyyeyi hep gösteriyor.
Başdan başa âlem buna bürhân, şâhîd.
Îmân ederek vahdete insan eriyor...