Benim bir ablam var. Geçtiğimiz ramazan Umre ziyaretine gitmişti. Farklı şehirlerde yaşadığımızdan iki ay geçmesine rağmen kendisini görüp tebrik edememiştim. Bir vesileyle bulunduğu şehre gitme fırsatım olunca gidip görüp tebrik etmiştim. Ablamın annemle ilgili duyguları farklı değildi o da benim gibi anne özlemi içindeydi. Annemizi senelerce önce kaybettiğimizden hayli özlem duyuyorduk. O nedenle bir araya gelince biraz özlemli takıldık. Annemizden bahsettik hasret giderdik. Annemden bahis açılınca da Umre ziyaretinde yaşadığı bir hatırasını anlattı.

Fazlasıyla güzel bulduğum bu hatırayı sizlerle paylaşmak istiyorum.

Hacılar önce Medine’ye giderler orada sekiz gün/kırk vakit namaz kıldıktan sonra da Mekke’ye avdet ederler. Her iki şehirde de fazlasıyla güzel manzaralarla karşılaştıkları muhakkak. Ablam, hatırasını Mekke’de yaşamış. İsterseniz anlatmayı ona bırakayım.

“Mekke’deydik bütün namazlarımızı cemaatle, Kâbe’de kılmaya çalışıyorduk. İbadet ederken veya ibadetlerden sonra imamla beraber el açıp Rabbimize niyazda bulunuyorduk. Bazen de tek başımıza bu duaları devam ettiriyor, yakınlarımıza, söz verdiğimiz insanlara özel dualar etmeye çalışıyorduk.”

“Bir dua esnasında birden kalbime annemin hasreti düştü. Düşündükçe ağlıyordum ağladıkça içimden gelen şekliyle ona dualar ediyordum. O’na kavuşmayı onu görmeyi çok arzuluyordum. Ama O’nun bir daha geri gelmeyeceğini de biliyordum, Birden aklıma bir fikir geldi. “Allah’ım” dedim. “Kabir ehli insanlar kuşların cevfine(göğsüne)  girer bu âlemi gezer, onların duygularıyla seyrederler diye biliyorum. Annemi şu dolaşan kuşlardan biriyle bana gönder, onu sevip koklayayım, onu öpüp hasret gidereyim.”  Ellerimin arasına alıp koklayıp öpmek sevmek doya doya hasret gidermek istemiştim. Bu duayı yaparken de sürekli ağlıyordum. Bunu bu açıklıkta Rabbimden istemiştim. Yaptığım duaya bende şaşırmıştım ama içimden nasıl geldiyse öyle dua ettiğim için de fazla üzerinde durmamıştım.”

“Duadan sonra ellerimi yüzüme götürdüğümde sanki duama cevap almış gibi içim huzur dolmuştu. Duam kabul olmuş gibi bir his vardı içimde.”

“Aradan iki gün geçmiş o duayı unutur gibi olmuştum. Ama kuşlara her gözüm iliştiğinde de yaptığım dua aklıma geliyordu. Aynı duayı içimden tekrarlıyordum. Duamın kabulünü çok arzuluyordum.”

“Yine bir namaz vakti Kâbe’nin önündeyiz. Müezzin kamet getiriyor biz de safa durmuşuz o esnada gözüm yine kuşlara takıldı. İçimden gene aynı dualar geçti. Gelmeyecek diye de kendi kendime söyleniyordum. Tam o esnada safta, ayakta, imamın tekbirini beklerken aniden bir kuş mecalsiz bir şekilde önüme düşmesin mi? Yorgunluktan kanatları iki yana düşmüş bir vaziyette karşımda duruyordu. Gayri ihtiyari “Aaa. Annem geldi duam kabul oldu” deyip eğildim ve kuşu iki avucumun arasına alarak öpmeye koklamaya başladım biraz sevdikten sonra biranda elimden uçup gitti. Fazlasıyla şaşırmıştım.”

Gerçekten duam kabul olmuştu. Rabbim kalbimden geçen o gizli duamı kabul etmiş ve bana annemi göndermişti. Elimden uçup gitmişti gitmesine ama benim içimdeki hasreti de alıp götürmüştü. Kendisini görüp konuşsaydım bu kadar rahatlamazdım. Görmüş gibi bir duygu hâsıl olmuştu içimde. Çokça rahatlamıştım.”

“Umre ziyaretimin hadsiz güzelliği yanında yaşadığım bu anı bana ihsan eden Rabbime yüz binler, milyonlar hamdü senalar olsun. Bir değil, bin değil milyon teşekkürler…”

“Namazdan sonra yanımdakilere kuştan bahsettim. Ama hiçbiri görmemişti.” diyerek hatırasını bitirmişti.

Anlatırken yüzüne baktım sanki o anı tekrar yaşıyordu. Dualarını kabul eden bir Allah’a sığınmanın verdiği haz yüzünden okunuyordu. Böyle bir hatırayı dinlemek bana da hayli zevk vermişti. Duasının kabul olması, annemin bir kuş olarak yanına geldiğine inanması hayli güzeldi. Bu durum annemizin kabir hayatını güzel yaşadığına da işaretti. Hem “duanın tesiri azimdir” hakikati bir daha gerçek olarak görülmüştü.

[email protected]