Eyüp OTMAN
Düşmanlarımız burada, dostlarımız nerede?...
Düşmanlarımız burda, nerde dost bildiklerim,
Canım ve kanım değil; Dostlar, kaybettiklerim.
Dostluklar yok olunca; kayboluyor ince sır;
Haram kılınan ayda, kırıp geçiyor hınzır.
İyi olan ne varsa, çiğnendi birer-birer,
Kalmamış yeryüzünde, değerli hiç bir değer.
Lâilâhe-İllallah, sesleri avaz-avaz,
Sizin gibi insanlar, insanlığa yaramaz.
Gazze’li çocukların, bedenleri parça-parça,
Bu kadar ucuz mu can; sebil gibi, harca-harca.
Bağırıyordu Nuran; “Nedir ki, bu olanlar,
Başımıza yıkıyor, bu dünyayı insanlar.”
Uçtu gitti Cennete; Cennetin çocukları,
Neden ibret olmaz ki; bunların yaptıkları.
Avrupa, Amerika, o Birleşmiş Milletler,
Onların desteğiyle; artıyor cinayetler.
Ne demişti Başbakan; Davos’ta yüzlerine;
“Öldürmeyi iyi bilirsiniz, çocuk kâtili” diye.
Biraz sesli, çokça; sessiz, cılız-cılız tepkiler,
Gazze’linin üstüne, bombalar; iner, iner.
Camiler ve Okullar, yıkılıyor birer-birer,
Allah’ım bu câniler; Cehennemine girer.
Terör Devleti oldu, top yekûn bu İsrail,
Salyaları sarkarak, saldırıyor bu rezil.
Soralım: Netenyahu!... Neden yahu, bu zülüm,
Neden yahu, bu kıyım, bu dinmeyen gözyaşı,
Cehennemde olursun; Hattab’ın arkadaşı.
Senin için Cehennem, yaratılmak gerekmiş,
Bu yaptıkların senin; tam cehennemlik bir iş…
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.