Ergenekon-Ergenekon, herkes kondu bir de sen kon,
Sonu gelmez sanılan son, geldi bile sen gördün mü.

Yemiş-yemiş bitirmişler, ne bulduysa götürmüşler,
Vatan-millettir demişler, yetim malların yemişler.
 
Yetim koymuşlar canları, yere sermiş fidanları,
Sızlamamış vicdanları, bahanesi var demişler.

Sağcı-solcu bir olmuşlar, icraatta bulunmuşlar,
İhbar etti uçan kuşlar, kafeslendiler gördün mü.
  
Üniforma itibarmış, onu kullananlar varmış,
Her tarafı korku sarmış, kime güvencez demişler.

Kurt gövdenin içindeyse, mukavemet zor olurmuş,
Mahkemenin adaleti, gecikmesin hâ, demişler.
  
Yapışmışlar sülük gibi, emiyorlar kanımızı,
Onlara çok güvenip de veriverdik canımızı.

Aldanmışız hep beraber, onu şimdi anlıyoruz,
Yandı gitti canlarımız, mahkûmlara yanmıyoruz.
 
Yetkileri pervasızca, hep yanlışa kullanmışlar,
Onlara mani olanlar, sürgünlere yollanmışlar.

Alınca mazlum âhını, bulamazsın felâhını,
Bunca halkın günahını, çekemezsiniz demişler.

Sû-i kasd’lar düzenlendi, nice maznûn’lar kirlendi,
Âlet olanlar gizlendi, açıkgözleri gördünmü.

Şerîat’a sövmek için, nice mitingler yaptılar,
Millet orda bağırırken, bunlar parsayı kaptılar.
   
Bu Millete yanlış olmaz, dualar var mâzîsinden,
Pırıl-pırıl gencimiz var, ümîd-vârdır âtîsinden.

Allah’a dayanmayan, korkar kendi gölgesinden,
Güneş balçıkla sıvanmaz, saçtı Nuru’nu gördün mü.

Not: Bestekâr saz Üstadları’nın dikkatine.