Uyuyan bir şehirden bir bulut geçiyor, şehir uyanmadan bir kuş uyanıyor..
Kuş havalanıyor, henüz gün ağarmadan şehri terkediyor..

Kuş deniz aşırı ülkelere kanat çırparken, bir bulut bir de güneş yoldaş oluyor..
Beraber hasret ormanlarının üzerinden geçip, rahmet yağmurlarında ıslanıyorlar..

Kimi zaman bulut hüzünleniyor, içten içe gürlüyor,
kimi zaman sevinç gözyaşları döküyor..

Kimi zaman güneş yüzünü saklarken,
kimi zaman en parlak haliyle sıcacık bir gülümseme yayıyor..

Uçsuz bucaksız semalarda uçan kuşa bazen de ay eşlik ediyor..
Neşelendiriyor kuşu, etrafındaki onlarca yıldızla beraber parıl parıl parlayarak..

Kuş gurbete kanat çırparken, nice arkadaşlar ediniyor..
Ancak hepsi gelip geçici oluyor, bir bölgeye ait oluyor..

Kuş yola çıkarken yanına bir tek gönlünü alıyor..
Onu da Rabbi’ne emanet ediyor..
‘‘Benim birşeyim yok ki, olan bir gönlüm bir bedenim, onlar da zaten Sen’in” diyor..!
Kendini Rabbi’ne emanet edip gurbete yol alıyor..

Nazlı kuşum, kendini Rabbim’e emanet ettikten sonra hiçbirşeyi dert etme..!
Rabbim Kendi’ne sığınanlara aman verip onları koruyan ve rahatlatandır..
Sen arkana bile bakmadan yoluna devam et, Rabbim yolunu açacaktır..

Yoluna ne fırtınalar, ne yağışlar, ne kasırgalar, ne hortumlar çıkacak..
Önünü kesmeye çalışacak, yoldan vazgeçirip evine dönmeye zorlayacaklar..
Ancak unutma, hepsinden sonra elbet güneş açacak, sımsıcak gülümsemesini yayacak..

Sen Rabbim’e sığın, dilinden zikri eksik etme, her an O’nu an.
Bak gör herşey çok güzel olacak..
Rabbim sana güzel lütuflarda bulunacak..
Nazlı kuşum, gurbet kuşum, Rabbim’in yolunda ve Rabbim’e emanet ol..!