Eve gelip hemen elimizi yıkadığımız gibi gönlümüzün tozunu da hemen istiğfarla alsak, zihnimizin karartısını kapı gerisinde bıraksak; ne mi olur? Günde kirlenmişliğimizden ilk etapta temizlenmiş olur, evdekilere de salgını bulaştırmamış oluruz.

Eşikten çıkarken ve girerken bunu tekrarlamak; manevi bağışıklık sistemini güçlü kıldığı gibi çevreye iyi sinyaller verir, olumlu görüntüler sunar.

Evet, hayat eve sığar o zaman; çarşısı ile camisi ile caddesi ile toplamında dünya evine sığar. Bu dünya evinin ilk misafiri babamız Âdem’den (a.s.) miras tövbe ve istiğfar; acaba yasak ağaçtan günde kaç defa ısırıyoruz farkında olarak, olmayarak; hele fitnenin sel gibi aktığı sokaklarda, sosyal medya sularında!

Haberler şöyle haber verse: Günde şu kadar insan manen iyileşti, şu kadar da hasta oldu, şu kadar da tekkede, medresede tedavi altında, şu kadarı da evinde karantinada, halvette uzlette!

Gönülde zoom vb. programlarını çalıştırsak uzaktaki ile rabıta kursak; teselli verip teselli alsak, birbirimizin güzel seciyelerinden istifade etsek, Kur’an ve tefsiri üzerine müzakerelerde bulunsak… 

Zaruret durumu olmadan çarşılara çıkılmasa; günahlardan, günah insanlardan, fasıklardan olabildiğinde uzak durulsa, mesafe konulsa…

Maskesiz çıkılmasa; lüzum olmadan konuşulmasa, yüz, göz, söz mahremiyeti korunsa…

Abdest temizliğine sürekli riayet edilse, vakit namazlarında camilerde manen filtrasyon olunsa…

Ev, ülke, küresel ölçekte bunlara uyulsa dünya neye döner? Mevlevi gibi döner, şakirtlerin ders salonuna döner, zikir meclisine döner, ilim meclisine döner, kâinatın kalbine döner, aklına döner!

Ütopik bir senaryo, bir temenni, bir dua…

Hadiseleri böyle tevil etmek, kendine bir dünya kurmak, o dünya evinde yaşamak; kâh damlada derya, kâh deryada damla görmek hiç de hayal değil; gerçekliğin ta kendisi, hakiki rüyanın hayata geçmesi!

Harap mezat evlerde yaşarken ne kadar da ihtiyacımız var böylesi evlere!

Benim evim güzel evim, nerdesin?