Habibim, umreye gelmiştim,
Yeşil kubbeni ilk o zaman görmüştüm..
Etrafına gül kokusu saçan,
Gönüllerde güller açtıran ,
Sahabelerini kucaklar halinle,
Tüm asaletinle yatıyordun..
Aradan tam iki sene geçti..
Herkes yine umreye gidiyor..
Ben gelemiyorum..
Senin hasretinle yanıp tutuşuyorum..
Senin gül kokuna,
Sevgili Kabe’ne hasret
Evimde oturuyorum..
Ey Sevgili,
Ey Muhammed(s.a.v.),
Ben Sana gelemiyorum,
Sen bana gelsen demek istiyorum,
Rüyalarıma girsen demek istiyorum,
Ama utanıyorum..
Sen’i ayağıma çağırmaktan utanıyorum..
Sana nasıl “gel” diyeceğimi bilemiyorum..
Ben sana gelemiyorum,
Sen gelsen diyemiyorum,
Ancak Sana Salavatlarımı gönderiyorum..
Seni cok seven
Ve Seni cok özleyen
"Sizler benim ashabımsınız (arkadaşlarımsınız). Benim kardeşlerim de beni görmedikleri halde bana inananlardır. Mutlaka ben Rabbimden sizinle ve beni görmeden iman edenlerle gözlerimi aydınlatmasını istedim" hadisinde bahsettiğin kardeşlerinden olmaya çalışan,
Allah’ın şu aciz kulundan gelen salavatları Kabul buyur..