Geleceği ne kadar erteleyebilirsiniz?
Tüm gelecekler yakındır.
Madem gelecek, o halde kaçış yok.
Dünyaya geldin mi artık çaren yok...
Büyüyecek irileşecek ve ve hareketleneceksin.
Bu hem hoş hem sıkıntılı bir durum.
Çünkü büyüdükçe dertlerin de büyüyor.
Hayata lazım olan çabaların da artıyor.
Daha çok koşman daha çok yorulman gerekiyor artık.
Ve en önemlisi:
Çalışmak için dinleniyorsun akşamları.
Tekrar acıkmak için yemek yiyorsun.
Yine acı çekmek üzere mutlusundur.
 
Cenneti burda aramamalısın dostum.
Dünya böyle bir yer...
 
Yaşadıkça, yaşamın sonuna doğru koşuyorsunuz burada.
Bunu hissettikçe ürpermeye başlıyorsun.
Göçüp giden her dostun elvedası bunu yüzüne vuruyor.
Ama unutuyorsun çabucak.
Unutma girdabında aldatıyorsun kendini.
Ve eğleşiyorsun kendinle.
 
Kendini oyalıyacak yer değil burası dostum.
Başını döndürmesin bu; dönen dünya.
 
İnsanın fıtri ömrü var ve elbette eceli var.
Senin de benim de küçük kıyametimdir bu.
Bu güneşli Mayıs gündüzünün brikaç saat sonra karanlık akşama dönüşeceği ne kadar muhakkaksa...
O kadar muhakkak.
Yaşıyorsak öleceğiz.
Ölmemeye çare mi var?..
Hayatımıza kasteden bu ölüm...
Ne ister de...
Hayatımızı zehreder böyle.
 
Kendini hep böyle kalır sanma burada dostum.
Senin de sıran var.
Birazdan okunur ismimiz.
Candan geçer renimiz.
Ve...
Toprağa serilir cismimiz.
 
Bir de dostum unutma!..
İnsan gibi şu koca alemin de...
Yani koca insanın da ömrü var eceli var.
O da düşer el ayaktan.
Gün gelir onu da tutmaz bastonu.
Hercümerc olur.
Haşre yatar.
Benim gibi senin gibi.
 
Uzak değil yakın zaman anlattığım.
Üç vakte kadar bile değil.