Risale Haber-Haber Merkezi

Bediüzzaman, Kur’an’ın bu asra bakan bir tefsiri olan tefekkür sistemini, Bitlis, Van ve Diyarbakır’da Câmiü’l-Ezher’in benzeri olarak açmak istediği Medresetü’z-Zehrâ isimli medresesinde (üniversite) ders verecekti.

Münazarat isimli eserinden öğrenildiğine göre medreselerle ilgili teklifleri şöyleydi:

Şarkta açılacak okullara Medrese ismi verilmeliydi. Böylece halk kendisine yakın bulduğu, dost gördüğü bu isim hatırına modern bilimlere rağbet edecekti.

Fen bilimleri esma tecellisi olarak dini ilimler içerisinde eritilmeliydi. Bu bir fantezi olarak değil mevcut gerçeğin ifadesi olarak yapılacaktı.

Arapça medrese için vazgeçilmez bir dildi. Türkçe lazımdı. Kürtçe bölge halkının istifadesi için gerekliydi.

Bu medreselere din ilimleri ve fen bilimlerinde mütehassıs, Kürtlerin ve Türklerin itimadını kazanmış Kürt alimleri ya da lisan-ı mahallîye âşina Türkler, Araplar vs. müderris tayin edilmeliydi.

Verilecek eğitim için bölge insanının şartları dikkate alınmalıydı. Medresenin şubeleri ihtisas alanlarına ayrılacak ve birinden diğerine geçişe uyumlu hale getirilecekti.

Mezunlarına bir mahreç bulmak; Bu medreseler resmi yüksek okullara eşit tutulmalı, mezunlarına iş bulunmalı, imtihanları netice alacak şekle getirilmeliydi. Fen şubelerinde öğretmen okullarının programları uygulanmalıydı.

Bölgede yaygın olan tek başına bulduğu bir hocadan ders alma usulü, sınıf eğitimi ile değiştirilmeliydi.

Bu medreselerin maddi ihtiyaçları, zekatın bir kısmının kaynak olarak ayırmakla karşılamak mümkündü.

İlim ile tanışan bölge halkı, meşrutiyetin ve hürriyetin güzelliklerini görecek ve onlardan istifade etmeye çalışacaktı. Aynı şekilde ehl-i medrese, ehl-i mektep, ehl-i tekke birbiri ile barışacak, en azından ortak bir maksat etrafında birleşmiş olacaklardı.

Ramazan Balcı'nın yazısı için TIKLAYINIZ