Sevinç Özarslan'ın haberi:

Namaz kılacak cami çok ama abdest alacak doğru dürüst şadırvan yok! Umumî tuvaletleri kullanmak zorundasınız. Bu da abdest almak isteyen biri için, neredeyse işkence demek. Şadırvanı olan camiler yok değil, ama onların da hijyen konusunda ciddî problemleri var. Daha kapısına varınca kaçmak istiyorsunuz. Zaten birçoğu bayanların ihtiyaçları göz önünde bulundurularak yapılmamış. Mesela abdest almak için başörtüsünü ve pardösüyü çıkarmak gerekiyor ama şadırvanlarda bunları asacak yer yok. Yerler zaten ıslak ve ayakkabılar nedeniyle çamur olmuş durumda. Lavabolar kir pas içinde. Sıvı sabun yok. Etrafın temizliğine güvenemediğiniz için bir yere dokunmak istemiyor, kıyafetlerinizin sağa sola değmesinden rahatsızlık duyuyorsunuz. Kısacası abdest almak istiyorsanız dar alanda kısa paslaşmalar yapmanız lazım. Oysaki abdest, insanı namaza hazırladığı kadar fiziken de rahatlatan, ferahlatan bir eylem ama maalesef bu sorunlar yüzünden psikolojik bir yorgunluğa dönüşüyor. Özellikle Sultanahmet, Eyüp, Üsküdar, Eminönü gibi birçok bayanın çalıştığı ve her gün yüzlerce turistin geldiği bir bölgede, bu sorunun bir an önce çözülmesi gerekiyor.

Atikali Camii'nin şadırvanı gibisi yok

Bütün bu olumsuzlukların arasında bayanların rahatça abdest alabildiği, sadece abdest almakla kalmayıp dinlendiği, hatta arkadaşlıklar kurduğu özel bir şadırvan var. Çemberlitaş'taki Atikali Camii'nin şadırvanı, bazı eksikleri olmasına rağmen örnek bir cami şadırvanı olarak gösterilebilir. Hem metrekare olarak büyük, hem küçük çiçek bahçesi, hem de yıllardır kapısını kollayan ve tüm ihtiyaçlarını gideren Ayşe ablasıyla bayanların nefes aldığı bir yer. Ayşe Yücel 10 senedir burada çalışıyor. "Evden çok burayı düşünüyorum." diyecek kadar çok seviyor şadırvanını. Kanserden kurtulmasını burada çalışmasına bağlıyor.

Atikali Camii'nin şadırvanı Hacı Lütfiye Sanlı tarafından yaptırılmış. Öğle ya da ikindi vakti olunca civardaki kuyumcu atölyelerinde, telefon bayilerinde, mağazalarda çalışan gençler birer birer şadırvana dökülmeye başlıyor. Desinatörlük yapan Halime Yalçın'ı ellerinde kitaplarıyla taburelere oturmuş dinleniyorken ve ikindi vaktini beklerken buluyoruz. Biraz sonra bir kuyumcu atölyesinde tasarımcı olarak çalışan Serpil Özkan içeri giriyor. İki arkadaş burada tanışmış ve arkadaş olmuşlar. 6 yıldır arkadaş olan tasarımcı Yeliz Koçer ve yayınevinde çalışan Zeynep Özkan'ın da yolları şadırvanda birleşmiş. İşinden ayrılanlar Çemberlitaş'a geldiğinde 'Acaba arkadaşlarımı görebilir miyim?' diye şadırvanı ziyarete bile geliyor.

Çoğu şadırvanda temizlik sorunu var!

Sultanahmet Camii: Abdest için cami avlusundaki lavabo kullanılıyor. Temiz değil.

Firuzağa Cami: Avludaki lavabo hem çok dar hem temiz değil. Abdest almak için akrobasi bilmeniz lazım.

Eyüp Camii/Eyüp: Abdest için cami avlusundaki lavabo kullanılıyor. Temiz değil.

Mihrimah Sultan Camii/Üsküdar: Girilemeyecek kadar kötü bir lavabosu var.

Fatih Camii/Fatih: Girilemeyecek kadar kötü bir lavabosu var. Daha merdivenlerindeyken dönenlerin sayısı çok.

Ağa Camii/Taksim: Avluda beyaz bir paravanla çevrilen 4-5 kişilik bir abdest alma yeri var. Tuvaleti ise avlunun yan sokağında, demir kapılı korkunç bir yer.

Teşvikiye Camii/Teşvikiye: Yapma güllerle süslenmiş lavabolara ve bütün sosyetikliğine rağmen hijyenik değil.

Yeni Cami: Eminönü civarında bir bayanın abdest alabileceği bir şadırvan yok.

Dolmabahçe Bezmialem Valide Sultan Camii: Caminin yan tarafında temizlikten yoksun umumi bir lavabosu var.

Osmanağa Camii/Kadıköy: Diğer camilere göre temizliği fena değil. Ama kullanım alanı dar.

Rıhtım Camii/Kadıköy: Avlunun içinde büyük bir lavabosu var. Pek temiz değil.

Ortaköy Camii: Cami avlusunun içine abdest yeri olarak oda gibi küçük bir yer yapılmış, kapısı kapanmıyor, taş koymak lazım. Duvarlarına 'buna da şükür, bu da olmayabilirdi' diye yazılarak bir ironi de yapılmış.

Beylerbeyi Camii: Bayanlara dair hiçbir şey yok.

Valide Camii/Üsküdar: Avlunun içindeki lavabonun diğerlerinden pek bir farkı yok.
Zaman