Bugün derste dikkatimi çeken bir kelime aklıma takıldı. “Marklaşmış insanlar.” Hiç bu kelimeyi böyle düşünmemiştim. Böyle bir kelimede kurmamıştım sözcük hazinemde de. Ne güzel söyledi Mustafa Hoca… “Markalaşmış insanlar” diye. Harbiden de ne anlama geliyordu ki bu kelimeyi, hafızamı şöyle bir yokladıktan sonra anladığımı fark ettim.

Gerçektende günümüzde çok normaldi bu tiplemeler halkın bünyesinde. Kişinin iç güzelliği değil de, dış görünümüne göre ayak uyduruyoruz. Dış görümüne göre bir marka kurup, ona göre hareket ediyoruz. Mesela kapımızı herhangi bir bayan çaldığında, biz ne yaparız? “Kim o” deyip kapıyı açarız. Eğer o kişi kıyafetiyle gösterişli, çekici, hoş, güzel bir bayan ise “Buyurun hanım efendi kime bakmıştınız” deriz. Yok normal basma etek, başında başörtüsü olan ve Anadolu kadınıysa “Buyurun teyze kime bakmıştınız?” deriz. İşte örneğimizde de görüldüğü gibi “Hanım efendi, teyze” o bayan ya da bayanlar için bir marka oluşturulmuştur. Ki gerçekten de öyle, bunu bir yabancı yapmıyor ben, sen, o, günümüz insanın hepsi, bu şekilde kullanıyor. Aslında çok kötü bir durum değil mi? Farkında olmadan insanları bile markalaştırmışız. Ayakkabımız, kazağımız, saatimiz daha sayamadığım birçok eşyamız, bunların markası yetmiyormuş gibi insanlarında markası piyasaya sürüldü.

İnsanoğlu ne kadar değişiyor, tuhaflaşıyor, çözülemez, hale geliyor. Birbirlerini de markalaştırdılar ya helal olsun. Bu garipsenen dünyanın garip insanları ve hayat serüveninde sürünen markalaşmış insanlar. Basit gibi görünen ama altından çıkılmaz bir durum söz konusu olmuştur. Peki şimdi şunu da düşünelim.
Biz hangi gruptayız?
Hangi markadanız?
Yoksa daha bize bir marka verilmedi mi?

Galiba daha verilmedi, daha markamızın olmasına, öyle bir hal edinmemiz için çok yol kat etmemiz lazım. Markalaşmak için yol kat edeceğime olduğum yerde saymayı yeğlerim…
Şimdi siz bu yazımı okuyun ve karar verin hangi markadansınız ya da markalaşmış insan mıyız?

Ben hala düşünüyorum.