Yanıyor ovalar, yanıyor dağlar
Yeryüzü, Nârin der, gökyüzü ağlar
İnsan deme herkes insan değildir
Meğer ki bitmemiş, köhnemiş çağlar

Maskeler, maskeler kanlı maskeler
Yapışmış çıkmıyor kara lekeler
Ne toprak-su, ne taş, günahı siler
Dilsiz konuşursa, arsız kekeler

Allah'tan korkmamak ile cinnet eş
Sönmüyor cehennem, yanıyor ateş
Tükendi mi şefkat, hani merhamet?
Sustu baba, anne, lâl amca kardeş

Hayatı karartan karanlık hiddet
Belânın adresi; kirli, yoz, şiddet
Nârin'in ardından nasıl yaşanır?
Kapına sığındık; Allah'ım medet...