Aziz Mehmed Fırıncı, tevâzuda birinci,
Nur’un neşv ü nemâsı, hiç dinmeyen sevinci.

Feth oldu Amerika, ve Avrupa O’nunla,
Nur Dergisi revâc verdi, Nur neşreden yayınla.

Tevâfuklu Kur’ân’ın yazılışına öncü,
Almanya’da basıldı tamam oldu sevinci.

Dünya’nın matbûâtı, O’nda temerküz etmiş,
Dışa dönük Hizmetler, gayretleriyle gitmiş.

Sosyal yönü pek geniş, O her şeyden haberdar,
İhvânlar her derdini, gelir de O’ndan sorar.

Herkes, derdine derman bulur, gayretleriyle,
En büyük himmeti de, son bulmaz şefkatiyle.

Kendi, kuru ekmek yer, yedirir en alâ’yı,
Kazanır bu vasfıyla, Cennet-i muallâ’yı.

O’nda insan sevgisi, kemâlini bulmuştur,
Her bir görüş sahibi, O’nda huzur dolmuştur.

Hizmetleri deniz-derya, kıta’ları aşmıştır,
Bazen küçük bir damla, mecrâını şaşmıştır.

Bazen öyle bir coşar, cehennemi hor görür,
İçindeki  feryadı, yanar…  yanar, söndürür.

Küflü bodrum katları, belceğizin bükmüştür,
Neşr-i Envâr adına,  çilelere düşmüştür.

Halâ koşturur durur… Hizmette dolu-dizgin,
O’nun yaşına gelen, görsen; hayattan bezgin.

Nurlar enerji verir, yarı bükük bedene,
Gelene rehber olur, el sallar her gidene.

Minnettarız sana biz, hizmetin daim olsun,
Daha çook!.. Hizmet için bedenin sıhhat bulsun.