İnsan, hayatta bir iz bırakmak, bir mana ifade edip aslî vatanına göçmek üzere var edilmiştir. Hayatın ifade ettiği manaları okumak, anlamak, göstermek ve diğer insanlarla paylaşmak fıtrî olarak özümüze konulmuştur. Bu, bazen hayatın içindeki insanın hayatı gözlemlemesi, anlaması, yorumlaması, var olan değerleri fark etmesiyle olabildiği gibi; bazen de insanın bizzat kendi hayatıyla gösterdiği manalar, ürettiği veya yaşadığı değerler yoluyla da olabilmektedir. Zira hayat yolculuğundaki dünya konağımızda hayat hiyerarşisinin zirvesinde bulunan insan, kendi hayatıyla var oluşun anlamını ve amacını en iyi şekilde anlayabilen ve ifade eden bir varlıktır.

Hayata kattıklarımız ve hayatta ürettiğimiz değerlerin yanında; kendi hayatımızla gösterdiğimiz, ifade ettiğimiz benlik aynamızda yansıyan değerler de hayatta varlığı hissedilen veya görülen değerler kadar önemlidir. Üretilen değerler başka hayatların hayatının hayatlanmasına vesile olursa, o zaman var oluşun değeri daha iyi görünür. Hayatın değeri hayatın içinde ne kadar süre geçirildi değil; ne kadar değer ürettiğimizle anlaşılır.

Muhammed Benek fenomeni, işte tam burada beliriyor ve kendini gösteriyor. Kendisinin nasıl bir hayatı vardı ki hem hayattaki güzellikleri ve değeri fark edip filmler yoluyla bunları yaymayı/yayımlamayı gaye ediniyor; hem de şahsî hayatıyla hayatın gayelerini bizzat yaşayıp gösteriyor. İşte buna eylemlerin ve amellerin ruhu olan samimiyet/ihlas diyoruz. Ne sağlığında ne de vefatından sonra en yakınında bulunup en özel anlarına tanık olanlardan, birlikte yemek yiyip seyahat ettiklerinden kendisinin hayatıyla ilgili bir tane bile olumsuz bir duyum almamak; hep hayırla ve güzelliklerle bahsedilmek, ne kadar erdemli ve faziletli bir ömür geçirdiğinin en güçlü göstergesidir.

Kaliteli ve ideal insan modeli ile ilgili herkesin söyleyebileceği çok şey vardır. Şöyle yapmak lazım, böyle davranmak gerekir vs. gibi konuşan insanlarla hayatta çok karşılaşırız; fakat erdemli insan modeli ile ilgili konuşulanların ortalamasını kendi hayatında göstererek vücut diliyle, eylemleriyle ve tutumlarıyla söylemeyi başaran insan sayısı çok azdır. Hayatın anlamı ve amacı da bu değil midir? Hepimiz bir süre kalıp sonra göçeceğiz. Bu kaldığımız sürenin değeri uzunluğunda mıdır; yoksa ifade ettiği manalarda mıdır? İnsanları ve hayatı var edeni hoşnut edecek 29 senelik bir hayata sahip olmak bazen değer üretmeyen biyolojik olarak uzun yaşanmış bir hayattan nasıl daha kıymetli olduğunu Muhammet Benek’in ömründe en çarpıcı şekilde görmekteyiz.

Hayatın gayeleri açısından baktığımızda kendisinin ömrü amacına ulaşmış görünüyor. Öyle zannediyorum ki yakınlarını ve insanları üzen, nispeten kısa gibi görünen bir hayat yaşaması ve dünyadaki yaşamının son bulması değildir. Bizleri asıl üzen, böyle nadide ve örnek bir şahsiyetten ayrı kalmak. Bununla beraber iman, ölümün bir son veya yokluk olmadığını bizlere ders veriyor; iman en büyük tesellimiz. Yine görüşeceğiz, hem de dünyanın huzursuz edebilen hadiselerinden uzakta, en güzel mekânlarda. Ama yine de ayrı kalmak insana hüzün veriyor işte…

Muhammet Benek’in ruh programında daha ne tohumlar, niyetler vardı. “Ahlakın güzelliklerini tamamlamak üzere gönderilen” Hz. Peygamberin (sav) Hadisleriyle İslam’ın anlatısı, “Hadis Filmleri” en büyük projesi, niyeti, duası ve ruhunun ameliydi. Cenab-ı Hakk’ın en Sevgili’ye söylettirdiği “ameller niyetlere göredir” ve “Mü'minlerin iman bakımından en olgunları, ahlâkı en güzel olanlarıdır” hakikatlerini yaşamak ve yaşatmak üzere bir ömür geçirdi. İsmiyle isimlendiği Muhammed (sav)’in eylemlerini, sözlerini ve vücut dilini yaşamaya ve hadis filmleri yoluyla yaşatmaya adanmış bir ömür…

“Mü’minin niyeti amelinden hayırlıdır” hadisinin hakikati çerçevesinde Allah niyetini, ruhunun amelini kabul eylesin ve bizlere de ruhundaki bu tohumları yeşertme şevki ve imkânı versin.

İC