İçimden geldiği için yazıyorum.

Hoşuma gittiği için değil, boşuma geldiği için yazıyorum.

Kendimi tutamadığım için yazıyorum.

Gerginlikten kurtulmak için yazıyorum.

Başkaları gibi normal bir iş yapamadığım için yazıyorum.

Başka herhangi bir işe yaramadığım için yazıyorum.

Ben varım ve buradayım demek için yazıyorum.

Benim yazdığım gibi yazılar veya kitaplar yazılsın da okuyayım diye yazıyorum.

Herkese çok kızdığım ve herkesi çok sevdiğim için yazıyorum.

Tatmin olamadığım için yazıyorum. Tatmin olmak için yazıyorum.

Bir odada bütün gün oturup yazmak çok hoşuma gittiği için yazıyorum.

Beni gerdiği ve aynı zamanda gerginlikten kurtardığı için yazıyorum.

Ben, ötekiler, hepimiz, bizler bu topraklarda nasıl bir hayat yaşadık, yaşıyoruz, insanlar bilsin diye yazıyorum.

Kağıdın, kalemin kokusunu sevdiğim için yazıyorum.

Edebiyata, yazıya, sanata inanmadığım ve güvenmediğim için yazıyorum.

Kelimeleri her şeyden çok sevdiği için yazıyorum.

Bir alışkanlık ve tutku olduğu için yazıyorum. 

Unutulmaktan korktuğum için yazıyorum.

Hatırlanmak, bilinmek, görünmek, fark edilmek için yazıyorum.

Lisanlarda güzel bir yad-ı cemil olmak için yazıyorum.

-Gerçi ben de o yok ama- getirdiği şöhret ve alakadan hoşlandığım için yazıyorum.

Yalnız kalmak için yazıyorum. Yalnızlıktan kurtulmak için yazıyorum.

Hepinize, herkese neden o kadar çok kızdığımı ve sevdiğimi belki anlarım diye yazıyorum.

Okunmaktan, beğenilmekten, eleştirilmekten hoşlandığım için yazıyorum.

Yazmak bir türlü yakamı bırakmadığı için yazıyorum.

Herkes benden bunu bekliyor diye yazıyorum.

Bir mes’elem olmadığı için yazıyorum.

Bir mes’elem olduğu için yazıyorum.

Kütüphanelerin ölümsüzlüğüne ve birkaç kitabımın raflarda duruşuna çocukça inandığım için yazıyorum.

Hayat, dünya, her şey inanılmayacak kadar güzel, esrarengiz ve şaşırtıcı olduğu için yazıyorum.

Hayatın bütün bu güzelliğini, çirkinliğini ve zenginliğini kelimelere geçirmek inanılmayacak ölçüde zevkli olduğu için yazıyorum.

Hikâye anlatmak için değil, hikâye kurmak için yazıyorum. Hikaye olmak için yazıyorum.

Hep gidilecek bir yer varmış ve oraya -tıpkı bir rüyadaki gibi- bir türlü gidemiyormuşum duygusundan kurtulmak için yazıyorum.

Bir türlü mutlu olamadığım için yazıyorum.

Mutlu olmak için yazıyorum.

Ve mutsuz olmak için yazıyorum…