Manisalı Şair Nazmi Alper Tanrıverdi, hayatı boyunca gençleri zararlı alışkanlıklardan korumak, onları şiire ve edebiyata yönlendirmek için okul okul gezmiş ve bir çok öğrencinin gönlüne taht kurmuş bir kişilikti. Ülkenin her yöresinde yapılan şair buluşmalarına, şiir dinletilerine giderek Manisa’yı temsil ederdi.

Manisa Halk Kütüphanesinde her yıl fotoğraflarla süslemiş olduğu şiirleriyle öğrencilere görsel şölen sunar, şiirin ve edebiyatın güzelliklerini anlatırdı.

Güftesini yazdığı, Yılmaz Yüksel tarafından bestelenen ‘Ben Anadolu’yum’ isimli Hüseyni makamındaki eser, 2015 yılında Amasya’da 11. kez düzenlenen Altın Elma Türk Sanat Müziği Beste Yarışmasında 542 eser arasından birinci seçilerek Altın Elma ödülünü almaya hak kazanmıştı. Bu başarı bile onu büyük bir şair olarak görmemize yeter de artar bile.

Şiire, sanata karşı yine sınıfta kalarak sessiz sedasız uğurladık şairimizi. Ondan bize geriye yaşadığımız anılar, bize verdiği öğütler ve şiirleri kaldı.

Şair Nazmi Alper’in şiirlerine baktığımız zaman, ölüm teması büyük yer kaplar. Ölüm gerçeğini kavramış olan şairimizin ölümü anlatan en iyi şiiri “Ölüm Dediğin” olmuştur. Dünyayı gurbet, gerçek yurdumuz olacak olan ahreti sılaya benzeten şairimiz, mezar taşının dünya yaşamının ne olduğunu anlattığından dem vurur:

Şu ölüm dediğin nedir ki gülüm.
Gurbetten sılaya göçün başıdır.
Dünya yaşamını bir yaz deseler.
Yaşamı anlatan mezar taşıdır.

Küçüklüğünden beri çok çileler çekmiştir şairimiz. Annesini hiç tanıyamadan kaybetmiş, üvey anne dayakları yiyerek büyümüştür. Üvey annesinin bir bahane bulup kendisini dövdüğünü, bu yüzden defalarca evden kaçarak mezarlıklarda bile yattığını, 11 yaşında inşaatta çalışmak zorunda kaldığını bir şiir dinletisinde kendisi anlatır. Şiirlerinde, yüzünün hiç gülmediğinden dem vurarak ölümü adeta Mevlana misali vuslat olarak görür:

Dostlarım duyarsanız bir gün öldüğümü
Bilin ki, o gün göreceksiniz güldüğümü
Dünya meşakkati bitecek o gün
O gün benim için en güzel düğün

Ölümü, “Allah’a kavuşmak” olarak gören şairimiz, dünya meşakkatinden Allah’ın emir ve yasaklarının unutulduğunu, insanın bunu ölünce anlayacağını ancak son pişmanlığın fayda vermeyeceğini şu ifadelerle anlatır:

Şu ölüm dediğin nedir ki gülüm.
Allah’a kavuşmak görmek demektir.
Yaşarken unutup Allah emrini,
Mezara giren de bilmek demektir.

Evet sevgili dostlar. Ölüm gerçeğini bir tokat gibi yüzümüze çarpan Nazmi Alper Hocamı bir kez daha rahmetle anıyorum. Elbette ki ölüm bir son değil bir başlangıçtır. Peygamber Efendimiz (asm) bir hadis-i şerifinde, “İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar” diye buyurur.

Sağlıcakla kalın…

Duman olur dağ başları
Paramparçadır taşları
Aşıkların gözyaşları
Sana akar ey Allah’ım!

Bize dedin kardeş olun
Hak yolunda beni bulun
Seni arar Alper kulun
Yana yana Ey Allah’ım!

(Nazmi Alper Tanrıverdi)