Kendi dünya adamızda sahibin misafiri olabilmek

Önce uzaklaşmak toplumdan, kendini kendinde bulabilmek

Her tek insanı bir insanda dahi arzulamak

Ve her insanda insanlığımızı çağrıştırabilmek

Başkalarına hüküm-emir vermeden

Kendi saltanatında yaşayabilmek

Kendi medeniyetini kurabilmek

Bir köpeğin ardından bile ağlayabilmek

Hissetmek ve doğanın kan dolaşımında gezinebilmek

İçindeki ve dışındaki yamyamlıklara karşı

Hükümranlığını koruyabilmek

Normal hayatta dahi macerayı yaşayabilmek

Sadece geçen gemilere umut bağlamadan

Kendi kayığını inşa edebilmek

En vahşiden en dostu çıkarabilmek

En açık hamlıkları bir çocuk inadıyla dönüştürebilmek

Kabul etmek her rengi sıradanlıklara inmeden

Efendi değil de arkadaş olduğunu hissettirebilmek

Küçük şeylerden kavga çıkarıldığı gibi

Küçük şeylerden tekrar barışı sağlayabilmek

Hiç umudunu kaybetmeden sevginin, iradenin, kaderin

Bütüncül güzelliğine, tatlılığına, asilliğine inanabilmek.

(AD)