Yitik

Bu şehrin ışıkları hiç sönmedi
Başka diyarlardaydı uykular
şehrin gözüne uyku girmedi

Caddelerde hayat mı akıyordu
Solgun ışıkları kaldırım direklerinin
insan denilen bedenler gösteriyordu
Savaşın mazlum çocuklarıydı onlar
Hayattan yaka silken
ve farkında olmadan
ruhlarını düşüren

/Ruhumuz güneş yüzü görmedi/

Aynaların hiçbir inandırıcılığı kalmadı artık
gölgeler de terketti peşimizi.