Yürek kırıklığı ve düşünce; insan olmanın olmazsa olmazı, insan kalmanın vazgeçilmezi, insan mirası bırakmanın temeli…

Derin düşünce; yürek kırıklığı, yürek aralığı, yürek yarasından doğar. Kalbe dokunan yazılar, sözler, işler, eylemler; derin düşüncelerden yükselen yürek hareketi değil midir? Bu bağlamda kim sanatçıdır, kim değildir?

Bilinmez bir beldede, bilinmez bir demde, bilinmez birilerinin söylediği nice sözler vardır ki nice kimselere ilham kaynağı olmuş, nice kimselere yol göstermiş, nice kimselere hakikat yolunda yarenlik etmiştir.

Derinlik, kırıklık ölçüsündedir. Aşk, derin bir kalp kırılması değil midir? Hakikat fışkırması, fikri kırılmalardan sonra olmamış mıdır? Gerçek; mağaraya sızan ışık huzmesi değil midir?

Kalp olur da keder olmaz mı? Hakikat durağanlığı kabul eder mi? Hayat faaliyetten başka nedir? Ay, bir ayda kaç defa kırılır? Adeta kırpılır, kesilir, model üstüne model değiştirir ay boyunca. Neden? Işığın kaynağına bitmeyen aşkından…

Derdi hakikati tutunmak olanın başka derdi olur mu? Yüreğine kırıklıktan başka bir şey yer eder mi? Yere tutunan, yerden başka yer bilmeyen, mıhlanır da mıhlanır yere. Evrendeki yeri, kapladığı yer kadardır böylelerinin. Ateş böceği, cürmü kadar aydınlatır; bir böcek adımı ötesinde yoktur.

Derdimi seveyim diyecek kadar güçlü değildir insan; derdini sevdiği kadar güçlüdür, gücü kadar sever derdini. Güçlü olduğu kadar da derindir; gökyüzüne yükselen ağacın meyvesi, kökün derinliğinden beslenir.

Sanallığın sıradanlığında, sıradanlığın sığlaşmasında, sığlaşmanın sağır eden gürültüsünde, gürültünün karmaşasında, karmaşanın keşmekeşinde, keşmekeşin karanlığında, karanlığın karamsarlığında, karamsarlığın kötümserliğinde; yürek kırıklığından, derin düşünceden bahsetmek… Ve bir şarkı dinlemek…

“Yüreğin çok mu kırık düşünürsün derin derin.”

Devamında;

“Sabreyle güzelim geçer bunlar” ı duymak.

Evet, sabreyle, güzeli buluncaya kadar sabreyle.