Said Nursi'de siyasiden çok kültürel birlik var
Prof. Uç, Bediüzzaman'ın Hutbe-i Şamiye’de siyasetten çok kültürel bir ittihad fikrini işlediğini söyledi
Risale Haber-Haber Merkezi
Risale Akademi ve Akademik Araştırmalar Vakfı tarafından 4 Şubat 2012'de Ankara'da düzenlenecek olan "İslam Birliği ve Küresel Barış Konferansı"nın sorularını cevaplayan Prof. Dr. Himmet Uç, Bediüzzaman'ın Hutbe-i Şamiye’de siyasetten çok kültürel bir ittihad fikrini işlediğini söyledi.
"Siyasal İslam ve kültürel İslam ayırımına benzer şekilde siyasal ittihad-ı İslam ve kültürel ittihad-ı İslam anlayışından söz edilebilir mi? Bu ayırımı nasıl değerlendiriyorsunuz?" şeklinde soruya Prof. Uç şöyle cevap verdi.
"Tarih boyunca hep siyasete dönük düşünülmüş bir çok şey, çünkü siyaset insanlara daha tatlı gelen bir kelime ve ucu açık. Ama kültür ucu açık değil belli kuralları var, onlara uyulması ile sağlanıyor, bir emeğin mahsulü. Mesela Almanların tarihteki başarısı Alman romantizminin din ile barışık olan kültürel yapısından ileri geliyor. Alman felsefesinin de dört büyük frederikleri yine din ile çatışmadan Almanya’nın kuvvetü’z-zahrını sağladılar.
"Osmanlı, Osmanlı kültürü ile büyük bir devlet oldu, siyasal Osmanlı kültürel Osmanlının birbirinden ayrı olduğunu düşünemeyiz. Osmanlıyı yıkanlar önce siyasal Osmanlıyı daha sonra, 1920’lerden sonra kültürel Osmanlıyı da yıktılar ama üzerlerine yıkıldı, ortaya kökü sapı belli olmayan doğu batı arasında bir şaşkın nesil ortaya çıktı.
"Siyasal ittihad-ı İslam ile kültürel ittihadı İslam birbiri ile içli dışlı olmalı, dikkat edilirse Bediüzzaman Hutbe-i Şamiye’de siyasetten çok kültürel bir ittihad fikrini işliyor. Yani altı arızadan kurtulmuş bir ferd ortaya çıkarıyor, sonra o ferde şimdi dünyaya ilim-sanat ve dinin birbiri ile ittihad ettiği bir perspektifen bak diyor, bu kültürel ittihad-ı islamdır, kültürel anlamda ittihad etmiş bir aydın elbette öbür ittihadı da sağlar. Yoksa sadece siyasi ittihad ayakları olmayan masa gibi dibe düşer, Bediüzzaman her zaman kültürel ittihadı siyasi ittihadın itici gücü olarak görmüş. Bediüzzaman’ın kültür ve siyaset ilişkisi bir büyük sosyologu ve medeniyet tarihçisini bekliyor.
