Yalnızlık Ağacı

"Alâeddin Özdenören’e..."

Bu ritmi bozmak istemiyorum
Ses etmeyin bu sabah uyanmasa da olur şehir
Böyle halis yalnızlık
Bir daha kim bilir ne zaman gelir
Ses etmeyin
Bu ritmi bozmak istemiyorum

Ağacın yalnızlığını okşuyor rüzgâr
Rüzgârın nefesinde teselli buluyor ağaç
Akranı kalmamış kaç yıl oldu saymamış
Bir ömrü orman içre tek başına yaşamış
Artık yalnızlığından gün sayıyor ağaç
Ağacın yalnızlığını okşuyor rüzgâr

Bu ritmi tutturmak kolay iş değil
Dilimizi bilmeyen anlamaz bu makamdan
Sen kimin tedrisinden geçtin bilmiyorum
Yalnızlıklarımız uyuştu seninle ey ağaç
Özenle kaçınmak gerek çoğuldan
Bu ritmi tutturmak kolay iş değil