Herkes beni tanır ama şimdiye kadar kimse benim hakkımda bir şey yazmadı. Şairler, yazarlar genellikle güller, ağaçlar, akarsular ve pınarlar hakkında yazarlar ama az dikkat etseniz beni yeşilliklerde, ağaç altlarında ve dere kenarlarında görebilirsiniz. Ben çöpçüyüm, yani çöpleri süpürürüm ve pislikleri temizlerim. Bütün insanlar da çöpçüdür. Çünkü sonuçta herkes fakirden zengine kadar hayatlarında temizlik yaparlar. Mesela, tüm insanlar her gün ellerini yüzlerini bedenlerini yıkarlar. Bulaşıkları, sofraları, elbiseleri, evlerini temizlerler. Doktorlar hastanın bedeninde kirli nesneleri çıkarırlar, dişçiler insanların dişlerinden kirleri, çürüklükleri atarlar. Eğitimciler çocukların zihinlerinde bilgisizlik kirlerini süpürürler. Hiç fark eder mi? Hepimiz kirleri temizliyoruz.

İnsanlar yalnız kendini ve evini temizliyor ama ben buna ek olarak başkalarının sokaklarını ve mahallelerini temizliyorum. Acaba sadece kendi işini yapan kişi mi yoksa başkalarının işini yapan kişi mi daha iyidir?

Eğer başkaları birkaç günlüğüne olmazsa daha az çöp ortaya çıkar ama eğer ben birkaç günlüğüne olmazsam insanların hayatları çöp altında kaybolur. Bilmiyorum kimin işi daha faydalı? İşi her şeyi çöp haline getiren mi yoksa her yeri kirlerden temizleyen mi?

Ben sonbaharı süpürürüm, kışı küreklerim ve yazı yıkarım ta ki her zaman bahar olsun. Ben çöpçüyüm, güneş, su ve rüzgâr benim iş arkadaşlarım. Ama her zaman güneşten önce uykudan kalkarım ve işe giderim. Güneş de süpürücü. O da her gün sabahtan kalkar ve gecenin karanlığını şehrin sokaklarından süpürür. Su da her şeyi yıkıyor ve temizliyor Rüzgâr da göğü koyu bulutlardan süpürüyor ve onları yağmura dönüştürüyor. Hepimiz çöpçüyüz ama bilmiyorum neden bazıları kendilerini benden daha üstün daha iyi biliyorlar? Ben çöpçüyüm, eğer gece yarısının karanlığında ya da sabahın koyunları ve kurtlarında yol gösteren bir işaretin hareket ettiğini ve parıldadığını görürseniz özel elbiseleriyle işiyle meşgul olan benim. Ben her gece evlere gidip çöpleri toplarım ama keşke bazı insanların kalplerini de süpürüp yıkayabilsem ta ki kendilerini başkalarından üstün bilmesinler.

Böyle insanlar göz açıp kapayana kadar yeşil bahçeleri, temiz suları, güzel çiçekleri, gelen meyveleri, sıcak ve taze ekmekleri çöpe dönüştürürler. Korkarım ki bir gün dünya büyük bir çöp torbasına dönüşecek.  O zaman bu iş benim işim olmaktan çıkacak. Eğer o gün gelirse Marslı bir çöpçü gelmeli ve dünyayı çöp taşıma gemisine koyup onu güneş fırınına dökmeli.

(Kayser Eminpur'un Farsça yazdığı yazının çevirisi. Çeviri: (AD))