Kurban bayramının ilk günüydü. Konyalı Hüseyin ustamla, kurban almak üzere, hayvan pazarına vardık. Kurbanlık hayvanların ayrıldığı bölümlere geldik. Ustama bir kurbanlık alacaktık. O sırada bir koç arkamızdan ustama boynuzuyla vurmaya başladı.

Ustam oradan ayrılıp diğer bölümlere gidecekti. Koç da peşinden takib etmeye başladı. Bu sırada sahibi koçu alarak, tekrar yerine getirdi. Ustam bir kurbanlığa daha bakmakta idi. Birden arkasından yine aynı koç ustama vurarak, ona bakmaya başladı. Tekrar yanımıza gelen sahibi ustama;

“Bunu alın,vardır bunda bir hikmet” diyerek, ustama almasını söyledi. Hayvan hala orada duruyor, ustama bakmaya devam ediyordu. Ve ustam aldı. Bir arabaya koyarak eve getirdik.

Ustam, ben ve kasap. Üçümüz de orada hazırdık.

Hayvanı kesmek için bir çukur kazdık. İçmesi için bir kova da su getirdik. Koç; kovaya yaklaşarak suyu içti. Arkasından kasaba bakarak, kendisi için ayrılan çukura gelip, boynunu çukura uzatarak beklemeye başladı.

Bu duruma şahit olan bizler, hayrette kaldık. Kendimizi tutamayarak, ağlamaya başladık.

Tekbirlerle kurbanlık koçu kestik. Kesim işi bitmiş, taksimat yapılmıştı. Kasap ise hala ağlamaktaydı. Çünkü; yıllardır kestiği halde, böylesine ilk defa şahit olduğunu söylüyordu. Kurbanlık koçun bu hali üçümüzü de ağlatmıştı.

Hayat; ibretlerle dolu bir hayat, ibret ve ders alabilene... Bir yanda hayatını vermede sevdalı kurbanlık koç, diğer yanda ise; para ve dünya sevdalısı, kara sevdalı insan...

Tezatları birbirinden ayıran hayat; dünya hayatı...

“Vemtâzul yevme eyyühel mücrimûn”,[ Yasin.59.] ”Ey mücrimler,günahkarlar! Bu gün ayrılınız.” Kimden mi? Mükrimlerden. İkram eden kerim insanlardan.

Böylece dünya hayatı; mücrimleri bir yana, ikram edicileri onlardan ayrı öbür yana ayırmaktadır. Böylece hayat; cennet hayatı ve cehennem hayatı suretinde devam etmektedir.

Bir yanda; Allah için kesilen kurbanlıklar, diğer yanda; nefsi için kesilen hayvanlar, nefse kurbanlar...
Birinde; terfi ve terakki, diğerinde; tenzil ve tedenni...

Bir taraftan; insan vücudunda yükselen hayvan, diğer taraftan; insan vücudunda alçalan hayvan.

“Onlar (İnanmayanlar),hayvanlar gibidirler. Belki (muhakkak, kesin olarak) onlar, hayvandan daha aşağıdırlar.”[A’raf.179.]

Evet, hayvandan kıymet ve ehemmiyet yönüyle daha kıymetsizdirler.

Hayat; insanlar ve hayvanları, insanlığa yükselenlerle, insanlıktan düşenleri birbirinden tefrik ve temyiz içindir.

Allahım! Her şeyimiz sana feda ve kurban.. Hayvanlarımız ise,kurbanlık.