Uyan ey gözlerim gafletten uyan
Uyan uykusu çok gözlerim uyan
Azrail'in kastı canadır inan
Uyan ey gözlerim gafletten uyan…

3. Sultan Murad'ın sabah namazına kalkamadığı günün ardından yazdığı rivayet edilen mısralar...

Devamı da güzel ifadeler içeriyor. Günümüz şarkıcılarından birinin okuduğunu da duydum ama dinlemedim.

Her ne ise...

Konumuz başka.

Müslümanın ibadet deyince akla gelen vecibelerinin dışında, görev ve sorumluluklarının şart olduğu bir zamandayız.

Bediüzzaman'ın ifadesiyle "şahsi kemalat" derdiyle dertlenene bu vazife daha çok yakışır.

Hani der ya yine Üstad, "Gözümde ne Cennet sevdası, ne Cehennem korkusu var" diye... Hah! Tam da öyle bir dönemdeyiz.

Cennet sevdası, Cehennem korkusu sebebiyle şahsi kemalat sadece belki ferdi olarak bizi kurtarır.

Ama ya kaybedilen imanlar?

Yitip giden gencecik fidanlar?

Ayağı inkâr uçurumuna ha düştü, ha düşecek olan evlatlar, yeğenler, kardeşler?

Günahlar dört bir koldan saldırıyor. Cinni şeytanları kıskandıracak faaliyetlere imza atan insanların akıl-kalp ve ruhlarda açtığı ağır tahribatlara nasıl karşı duracağız?

Zaman mücadele, duruş, muhakeme, tebliğ zamanı.

Halimizle, tavrımızla, tepkimizle, sözümüzle cihad zamanı.

"Bir kişinin imanını selamette görürsem gönlüm gül gülistan olur" diyen asrın Bedisi gibi duruş sergileme zamanı.

Günahların, haramların normalleştiği-normalleştirildiği bu zamanın anaları-babaları olarak artık uyanma zamanı.

Nemelazımcılığın ağır faturasını hem burada, hem öte tarafta ödemek durumunda kalırsak şaşırmayalım... Ki; imtihanların, musibetlerin çokca üzerimize gelmesinin sebeblerini oturup düşünmekten ziyade, harekete geçme zamanı.

Kısaca artık "Uyanma" zamanı dostlar. Kardeşler.