hayat kaynağımız
toprağın sevgilisi
ağaçların dar gündeki dostu
Kudreti ezel ve ebedin dest-i rahmeti
insanların  varlığı
çamurun aşığı

yağmur…
sen yokken toprak, dudak çatlak
unuttuğunda bizleri
değerin anlaşılır sinelerde yeni yeni
neşelendirir varlığın  gökyüzüne bakan
yaşlı gözleri

yağmur...
yokluğunda..
sana duyulan özlem
semaya kalkan duadır.
Gökyüzünde birleşen amindir.
Eller inmeden yağan  yağmur;
yüreklere serpilen şefkatin
 damlacık taneleridir.
maviliklerin özünden
düşen her bir damlacıkta
gülü güldüren sevgidir.
Dillere dolanan rahimî bir ezgidir.

Yağmur..
Sana aşık  olan  gözlerden
seni  yağdırandan, kurutandan
istemektir.
dualı amin tadında ki sözlerden 
gökyüzünden dökülüp
Toprağa düşen her bir zerren

RAHMET  hazinesinden kainata, zihayata,
EŞREF-İ MAHLUKAT ’a
bir yaşam armağanıdır…
Yağmur…