Bakara suresinin son iki ayeti “Âmene’r-Rasûlü” ismiyle meşhur olmuştur. Peygamberimiz’e Miraç gecesi vahyedilmiştir. (Müslim, İman 279) Bunların faziletiyle alakalı olarak Allah Rasûlü (s.a.v.) şöyle buyurur:

“Bakara sûresinin sonunda iki âyet vardır ki, bir gecede okuyana onlar yeter; onu her türlü kötülüklerden korur.” (Buhârî, Fezâilü’l-Kur’an 10; Müslim, Müsâfirin 255)

“Dört şey Arşu'r-Rahman'ın altındaki hazineden indirilmiştir. Bunlar Fatiha-i Şerif, Ayete'l-Kürsi, Sure-i Bakara'nın sonu (Amenerresulü) ve Kevser Suresidir.” (El-Mütteki, Kenzu'l Ummal, 1/558)

“Peygamber Efendimiz’e (sas) miraçta üç hediye verilmiştir: Beş vakit namaz, Bakara Sûresi’nin son iki ayeti, ümmetinden Allah’a şirk koşmadan ölenlerin büyük günahlarının bağışlanacağı müjdesi.” (Müslim, Îman, 279)

285-“Peygamber, Rabbi'nden kendisine ne indirildiyse ona iman etti, mü’minler de (iman ettiler).”

“Hepsi Allah'a, Onun meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine iman etti.”

“Onun peygamberleri arasında ayrım yapmayız (dediler.)”

Yahudi ve Hristiyanlar peygamberlerin hepsine değil bir kısmına inanırlar. Bir Müslüman ise ayrım yapmadan bütün peygamberlere iman eder.

“Bir de, işittik ve itaat ettik. Ey Rabbimiz! Senden bağışlanma dileriz ve dönüş yalnız Sana’dır, dediler.”

286-“Allah hiç bir nefse gücünün üstünde bir yük yüklemez.”

Bu, Allahtan bir lütuf ve rahmettir. Allah’ın sorumlu tuttuğu şeyler, insanın güç yetirebileceği şeylerdir. Allah dilerse insanın takatinin üstünde bir teklifte de bulunabilir, çünkü mülkün sahibidir. Mülk sahibi kendi mülkünde dilediği gibi tasarruf eder. Ama Allah -bir lütuf ve rahmet olarak- kaldıramayacakları yükleri insanlara yüklememeyi bir esas edinmiştir.

“Her bir nefsin kazandığı iyilik kendi yararına, kötülük de kendi zararınadır.”

“Ey Rabbimiz! Unuttuk ya da hata ettikse bizi cezalandırma!”

Unutarak veya hata ile bir şey yapıldığında Allah’ın ceza vermesi, zatında imkânsız bir şey değildir. Çünkü günahlar zehirlere benzer. Kişi, hata ile zehir alsa zarar gördüğü gibi, azmederek yapmadığı günahların da ilahi cezaya yol açması akıldan uzak değildir. Lakin Allah, bir rahmet ve lütuf olarak bunlarla cezalandırmayacağını vaat etmiştir.

“Ey Rabbimiz! Bizden öncekilere yüklediğin gibi, ağır bir yük bize yükleme!”

“Ey Rabbimiz! Bize gücümüzün yetmediği şeyleri yükleme!”

Aslında Allah’ın yüklediği, insanın güç yetireceği şeylerdir. Ama nice insan, normal şartlar altında dayanabileceği zor durumlara dayanamaz ve feryat eder. Hâlbuki benzeri durumda başkaları dayanmakta ve sabretmektedir.

“Bizi affet.”

Taksiratımızı sil. Taksirat, emirleri ifada gösterilen gevşeklikler, yapılabilecek iyilikleri yapmamak gibi durumlardır.

“Bize mağfiret et.”

Ayıplarımızı ört, işlediğimiz günahları bağışla, bizi onlarla cezalandırıp perişan etme.

“Bize merhamet et.”

“Sen bizim Mevlâmızsın.”

Bakara suresinde geçen ilk ve son esma-i ilahiye “Rab” ve “Mevla” isimleridir. Sûrede başta iman esasları olmak üzere insanın yaratılışı, kıblenin değişmesi, namaz, oruç, hac, sadaka, boşanma, nesep, nafaka, borçların kaydedilmesi gibi pek çok konuya yer verilmiştir. Bunlar doğrudan doğruya veya dolaylı olarak dini ve dindarlığı ilgilendiren meselelerdir. Allah, adeta müminleri Rab isminin tecellisi ile “yetkinlik noktasına varıncaya kadar kademe kademe inşa edip geliştiriyor”. Gelişip terakki eden bu insan Mevlâ’nın yakınlığına; “sevme, koruma, yardım etme, tasarruf ve himayesi altında bulunma” hasiyetlerine erişmiş oluyor.

“Kâfir kavme karşı bize yardım et.”

Bakara sûresi’nin son iki âyetini oluşturan ve «Âmenerresûlü» diye anılan bu mübarek âyetler, ilâhî emirler karşısında mutlak itaate yönelen müminlerin inançlarındaki sadakatlerini ifade etmektedir.

Velhasıl; içeriğine baktığımızda Bakara suresi; insanın dünya hayatında çok boyutlu derin bir imtihana tabi tutulmasının ismidir. Ne mutlu, iman ve dua ile istikamet yolunda bu imtihanı kazananlara!