Bismillhirrahmanirrahim

Zaman cemaat zamanıdır. Cemaatın ruhu olan şahs-ı mânevî daha metindir. Ve, tenfiz-i ahkâm-ı şer'iyeye daha ziyade muktedirdir. Halife-i şahsî, ancak ona istinadla vezâifi deruhte edebilir. Cemaatin ruhu olan şahs-ı mânevî eğer müstakim olsa, ziyade parlak ve kâmil olur. Eğer fena olsa, pek çok fena olur. Ferdin iyiliği de, fenalığı da mahduttur. Cemaatin ise gayr-ı mahduttur. Harice karşı kazandığınız iyiliği, dahildeki fenâlıkla bozmayınız. Bilirsiniz ki, ebedî düşmanlarınız ve zıtlarınız ve hasımlarınız İslâmın şeâirini tahrip ediyorlar. Öyleyse, zarurî vazifeniz, şeâiri ihyâ ve muhafaza etmektir. Yoksa, şuursuz olarak şuurlu düşmana yardımdır. Şeâirde tehâvün, zaaf-ı milliyeti gösterir. Zaaf ise, düşmanı tevkif etmez, teşci eder. (Mesnevi Nuriye sh. 87)

Aziz, sıddık kardeşlerim ve hizmet-i Kur'aniyede kuvvetli, dirayetli arkadaşlarım,

Bu zaman cemaat zamanıdır. Ehemmiyet ve kıymet, şahs-ı maneviye göre olur. Maddi ve ferdi ve fâni şahsın mahiyeti nazara alınmamalı. Hususan benim gibi bir biçarenin kıymetinden bin derece ziyade ehemmiyet vermekle, bir batmanı kaldırmayan zayıf omuzuna binler batman ağırlığı yüklense, altında ezilir. (Kastamonu L. Sh. 8)

Bediüzzaman Said Nursi

SÖZLÜK:

ŞAHS-I MÂNEVÎ : Bir şahıs olmayıp, kendisine bir şahıs gibi muâmele edilen şirket, cemaat, cemiyet gibi ortaklıklar; belli bir kişi olmayıp bir cematten meydana gelen mânevî şahıs.
TENFÎZ-İ AHKÂM-I ŞER\'İYE : Dinî hükümlerin yerine getirilmesi.
HALÎFE-İ ŞAHSÎ : Şahıs olarak halîfe.
İSTİNAD : Dayanma, güvenme.
VEZÂİF : Vazifeler, işler.Görevler
DERUHTE : Üzerine alma. Yüklenme
MAHDUT : Sınırlandırılmış.
GAYR-I MAHDUD : Hudutsuz, uçsuz bucaksız, sonsuz.
ŞEÂİR : Alâmet; İslâmın alâmeti olan şeyler. (Dînî kıyâfet, ezan, kurban gibi.)
TEHÂVÜN : Mühimsememek, ehemmiyet vermemek, aldırış etmemek.
TEVKİF : Hapsetmek, durdurmak.
TEŞCÎ : Cesâret verme, şecaatlandırma.