Avrupalılar, bu kıtayı sömürmek yerine burada ortak iş yapmayı tercih etseydi, bugün Afrika ülkeleri nasıl olurdu?

Afrika'da açlıktan ölenlerin büyük bölümünün Müslüman olduğuna dikkat edin. Müslümanları terörist gibi göstermeye çalışan Avrupa devletleri, yardımlarını yiyecek vererek hristiyanlaştırdığı Afrikalı yoksullara yaparken, bu kıtada açlık tehlikesi yaşayanlar kimler?

Müslüman kalmakta direnen Afrikalılar.

Yani orada açlıktan ölen çocukların ana babaları ile aynı Allah'a, aynı peygambere aynı dine inanıyoruz.

* * *

"Komşusu açken tok yatan bizden değildir" diyen bir peygambere inanan bir Afrikalı acaba bizim hakkımızda ne düşünmektedir?

Biz yani insanoğlu, bu kadar açgözlü, doymak bilmez olmasaydık, Afrikalı bu açlığı çeker miydi?

* * *

İftarda yiyeceğimizin olmadığını bilerek oruç tutmak nasıl duygudur?

Akşama ne yiyeceğini bilerek aç durmakla, akşama hiç yiyecek olmadığını bilmek arasındaki muazzam farkı biliyor muyuz?

Aç kalmak nasıl bir şeydir?

Ramazan'da oruç tutarak aç kalmakla, Afrika'da hiç yiyecek olmadığı için aç kalmak aynı şey midir?

İftar ve sahurda gözünü doyurana kadar yiyip içmekle, ağzına atacak bir şey bulamadan oruca devam etmek arasındaki ne fark vardır?

* * *

Afrikalı insanlara, "Yardıma muhtaç birileri" gözüyle mi bakıyoruz, "Bizim bu insanlara borcumuz var" mantığıyla mı?

Alacaklı mıyız borçlu mu?

Cevaplanması gereken sorular çok.

Bu acıtıcı soruları vicdanımızı kanata kanata kendimize soralım.

Bu soruların cevabını da hazmedebilirsek belki hala sağ kalabilmiş birilerini bularak borcumuzu ödeyebiliriz.

Yoksa işimiz çok zor....

* * *

Gönüllüler Grubunun koordinatörü İbrahim Ceylan'ın her ortamda dile getirdiği çok dikkat çekici bir tespiti var; "Biz onlara bir şeyler götürüyoruz ama her seferinde onlardan daha fazla şeyler alıp dönüyoruz" diyor.

"Onlara sağlık desteği veriyoruz, geçimlerini sağlamaları için keçi yardımı yapıyoruz, sağlıklı su içmeleri için yanı başlarında kuyular açıyoruz.

Oradan Türkiye'ye, düşünce dünyamız, hayata bakışımız tamamen değişmiş olarak dönüyoruz" diyor.

* * *

Afrikalı insanlar ne kadar yoksul olduklarının farkında değiller.

Bizim onlardan biraz daha iyi durumda olduğumuzu zannediyorlar.

* * *

Oysa biz senede bir ay o da sadece Ramazan ayında "aç kaldık" diye şikayet ederken, onlar senenin tamamında açlar.

Biz Ramazan bu yıl yaz aylarına geldiği için "sıcak geçiyor" derken, onlar yıllardır kavurucu sıcakların altında yaşıyorlar.

* * *

Afrika'daki insanlık dramı karşısında sessiz kalmak mümkün değil.

Orada yaşananlar, gördüğümüz manzaralar, insanın içini acıtıyor ve vicdan sahibi herkese "Ben ne yapabilirim" dedirtiyor.

* * *

Yardım ve destek konusunda Türkiye, birçok İslam ülkesinden çok ileride.

Özellikle Türk İşbirliği ve Kalkınma Ajansı TİKA'nın bu konuda inanılmaz derecede güzel çalışmaları var.

Çölün altından bedava verilen petrol nimetini kendi kişisel iktidarları ve zevkleri için kullanan Ortadoğu ülkeleri bu konuda sınavı geçemedi.

Geçseydi Afrika ülkelerinde özellikle Müslüman toplumlar bu halde olmazdı.

* * *

Neden şöyle düşünmeyi denemiyoruz?

Bizde Afrikalı bir anne babanın çocuğu olarak dünyaya gelebilirdik.

Aynı mahrumiyeti, aynı yoksulluğu, aynı açlığı yaşayabilirdik.

Bizim şimdiki bulunduğumuz konumda onlar olabilirdi.

Yani bugün Afrika'da açlıktan ölmek üzere olan o çocuklar İstanbul'da, İstanbul'daki çocuklar da Somali kampında olabilirdi

Afrikalı çocukların orada doğması kadersizlik değil.

* * *

Kaderi yazan kalemin sahibi böyle bir adaletsizlik yapar mı?

Asla

Adaletsiz olan biziz.

Bulunduğumuz konumu kalıcı ve hak edilmiş olarak gören bizler yani.

* * *

Bu konuda kimse vazifeden kaçmasın.

Elimizden gelen bütün imkanları sarfetmemiz, "insanım" diyen herkesin boynunun borcu.


Dünya tuzaktır. Yemi de istek. İstek tuzaklarından kaçının.
Mevlana

Yenişafak