Babam “annene bir şeyler oluyor” diyerek beni çağırdığında annemin bu dünya ile ilişiği kesilmişti bile. Nefes alıyordu ama gözleri bir başka yerler ve bir başkalarını gördüğü belli idi. Hemen Yasin okumaya başladım bir yandan da rahat nefes alsın için başını düzeltiyordum.

Yanına geldiğimde sağ yanına yatmış sağ elini de yanağı altına koymuş idi. Kendine doğru çekik ayaklarında artık can emaresi yoktu. Boğazından çok hafif bir hırıltı geldi. Sonra tam bir sessizlik. Yasin’in ilk sayfasını bitirdiğimde hafif bir “gık” dedi. Ve gitti….

Ne bir çırpınma ne de gözlerinde ufacık bir endişe ve korku vardı. Hayatı boyunca hiç ortalığı ayağa kaldırmayan annem işte bu dünyadan da yaşadığı gibi sakin ve sessizce gidivermişti…

Rabbime annemin ruhunu bu denli latif ve suhuletle kabzettiği için müteşekkirim….

Ambulans çağırmıştık ama gözlerinin bu dünya ile alakasızlığını gördüğümde anlamıştım ki gitti…

Müdahaleler vesaire işim formalite kısmı idiler.

Bembeyazdı, nur gibiydi. Sakin ve huzurlu….

Gündüz ona sarıldığımda (Rabbime hamd olsun ki hasseten bir senedir ona sıkı sıkı sarılmadığım bir gün olmamıştır) bana “ben ölünce ağlama” diye tembih etmişti. Ara sıra bunu tembihler idi ama bilemezdin bugün gideceğini… O ise sanki bundan haberdar gibi daha bir ısrarcı idi “ağlama tamam mı ben ölünce…”

Evet, Allah cümlemize iman üzere ölüm nasib etsin. Anlıyorum ki annem gibi ölmek istiyorsam onun gibi yaşamalıyım…….. hiç kolay değil….

Kimseleri kırmadan, incitmeden, asla hor görmeden…

Kendisini her daim bir hizmete canla başla adayarak…

Kullandığı makinaları bile dinlendire dinlendire kullanan annem…

Daha çok çalışmam gerek şimdi zira her yaptığım onun da amel defterine geçecek

Daha itinalı kılmalıyım namazlarımı

Annemden miras kasın bana kimseleri incitmemişliği

Ahh annem ne büyük bir miras bıraktın bana

Bilemem bana müyesser olur mu mirasını taşımak

Sen kadar affedici olmak

Sen kadar kucaklayıcı

Sen kadar mültefit

Sen kadar şefkatli…

Rabbim nurlarla doldursun kabrini

Sen bizi kuşattığın gibi Rabbimin Rahmeti kuşatsın seni..

O kadar telaşsız ve rahat gittin ki

Görse idim kim seni alıp da götürdüğünü…

Annem…

Artık sadece senin yanında iken yanında değilim

Artık her daim beraberliğimiz daha kesintisiz annem…

Artık sen daha hürsün

Artık telefon etmen gerekmez “neredesin” diye

Melekler getirir haberlerimi sana

Diliyorum ki sana layık bir evlat gibi ömrümün kalanını tamamlayım

Ve vuslat günümüz daim beraberliğimizin başlangıcı olsun inşallah.

Ah annem sen kadar güzel ölmek isterim

Fakat sen kadar güzel yaşıyor muyum….

Resulullah Aleyhissalatü Vesselam şafaat etsin sana

Üstadım karşılasın seni annem….

Annem ben de geleceğim merak etme beni

Hani sana telefonlarında derdim ya “merak etme yoldayım”

Evet annem evet “yoldayım merak etme geliyorum”…..

Varmak vaktimi bilmesem de geliyorum, yoldayım…

Her insan oğlu berzah yolunda olduğu gibi…….