Feth-i mübinden sonra Osmanlı payitahtının en önemli meydanı olarak varlığını devam ettiren At Meydanı, tarihçilerin anlata anlata bitiremediği düğün ve bayram şenliklerinin yanı sıra siyasi olaylara ve kanlı ayaklanmalara da sahne oldu.

Kurtuluş Savaşı’nın sesi ilk buradan yükseldi

İngilizlerin İstanbul’u işgal yıllarında, Onlardan yüz bulan birtakım ayrılıkçı Rumlar şehrin bazı yerlerini mavi beyaz bayrakları ile donatmışlardı. “İstanbul Konstantinapolis’tir öyle kalacak!” diye afişler ve sloganlarla işgal kuvvetlerini etkilemeye çalıştıkları bugünlerde, Sultanahmet Meydanı, Müslüman İstanbul’un sesi soluğu olacaktır. Meydanda nice miting düzenlenecek, “İstanbul, İstanbul olarak kalacaktır. İslam memleketi olarak ebediyete kadar kimliğini koruyacaktır!” sloganları meydanı inletecek ve gerekli yerlere mesaj meydandan iletilecektir.

Zalimler için yaşasın cehennem!

Yıl 1908. Hareket Ordusu İstanbul’u basmış ve bu çapulcular güruhu, padişahın kardeş kanı dökülmesin diyerek orduyu çıkarmaması üzerine şehre rahatlıkla girmiştir. Bu hassasiyeti, kendilerinden duyulan korkuya veren darbeci zihniyet, Ayasofya civarında kurdukları idam sehpaları önünde insanları muhakeme etmekte ve hemen orada idam etmektedirler. Sorgulama sırası genç bir âlime gelir. Tarih boyunca kimseye eyvallahı olmamış bu başı dik adam ilk kez bu kendini bilmezlere gereken cevabı verecek ve serbest bırakılacaktır. Kendisine Bediüzzaman denilen ve asrın nabzını tutan bu yüksek şahsiyet, Sultanahmet Meydanı’ndan geçerken sadece bu kör zihniyete değil, bundan sonra gelecek art niyetli ekiplere de seslenircesine yüksek sesle bağırarak meydanı adımlayacaktır: “Zalimler için yaşasın cehennem.”