Ahmet Nebil Soyer'in yazısı

Ya Resulallah, sen bütün gaypları gören bir peygambersin. Sen dalalette olan bir kavmin içinde gaybin gözünle küfrü ve dalaleti görüp ve onu en güzel şekilde defeden , bir ümmeti hidayet güneşi ile buluşturan ve şu kainatın muamma-ı müşkülküşasını fetheden, yaratılışın anlamını Allah’ı bilerek O'nun istediklerini yaparak yerine getirmeyi yüzyıllardır kendine aksal gaya yapmış bir milletin ümmeti mukaddesi Resulüsün.

Hani Sen Mekke’nin fethine giderken, başın önünde ağlıyordun, sakalı şerifinden mukaddes damlalar akıyordu. Bir sahabenin “Ya Resulallah izin ver bize yıllardır büyük zulümler eden bu insanları öldürelim, yılların hıncını alalım” dediğinde “Kabeye ayıp olur” dedin ve hemen o şahsın elinden bir katliam korkusuyla sancağ-ı Şerifi aldın. 

O gün bütün çocukluğunun seçtiği bu semti ulviden bir gün Cenab-ı Ebubekir ile giderlerken hani dönüp Mekke'ye bakmış ve ağlamıştın. Çünkü bu maderin olan şehirden zulmün canhıraş rüzgarı ile aylıyordun. Bir mağarada sakinden arkadaşının telaşına karşı “Korkma Ya Ebabekir Allah bizimle beraberdir” demiştin. Mağarada bütün delikler kapatılmış sadece son bir deliği kapatmak için Cenabı Ebubekir ayağının parmağını tepmişti, bir yılan ısırdı onu. Yılan, "Asırlardır O'nun (asm) buraya geleceği anı beklemiş olan bir hayranına neden O'nu görmeye izin vermiyorsun" demişti. Sen bu tablo karşısında tahammül fersa bir tavırla ona izin vermiştin.

Mağaradın çıkıp şehre vasıl olduğunda ümmet-i Muhammed seni Talaalbedrü Aleyna şarkısı ile karşılamıştı. Ne harika günler değil mi? Manevi cümbüş içinde geçmiş bir ömür, hakkın zaferi için başı secdede gözleri yaşlı yıllarca mukaddes bir koşuya önderlik etmiş, yine o şehre muzaffer bir şekilde girmiştin. Allah bu milletimize İslamın bayraktarlığı payesini vermiş bizi bu payeden mahrum etmek isteyenlere sen fırsat verme. Daha nice zaferlere doğru gidiyoruz, kahlerimizi saptırma, dünyevi beklentiler için hakkı bölmeye, parçalamaya an bekleyen biçarelere sen ümit verme.

Ya Resullallah “benim ümmetin dalalette ittifak etmez” demiştin. Bak şu insanlar başı önünde hakkın hukuku için secdedeler, sen onlara vahdetimizi çözen fesad rüzgarları yaklaştırma. Tevhid bir hissetmektir, duymaktır, duymayan kalplere vahdeti ve tevhidi hissettir. 

Yahya Kemal’in bir  savaş öncesi hissettiklerini bugün sana arzediyoruz:

Şu kopan fırtına Türk ordusudur Yarabbi
Senin uğrunda ölen ordu budur Yarabbi
Ta ki yükselsin ezanlarla müeyyed namın
Galib et çünkü buson ordusudur İslamın.

Sana yine senin ümmetinin mümtaz bir şairinin seni anlatan harika bir portre şiiri ile yalvarıyoruz. Bizi birlikten, dirlikten ayırma, bize birlik şuuru ver, yüzeysel şöven duygulardan bizi kurtar hakkı hakkıyle hisseden kulllarından et.

BİR GECE
  
Ondört asır evvel, yine böyle bir geceydi,*
Kumdan, ayın ondördü, bir Öksüz çıkıverdi!
Lakin, o ne husrandı ki: hissetmedi gözler,
Kaç bin senedir, halbuki bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabiî:
Bir kerre, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;
Bir kerrede, mâmûre-i dünyâ, o zamanlar,
Buhranlar içindeydi, bu günden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!
Fevzâ bütün âfâkını sarmıştı zemînin.
Salgındı, bugün Şark'ı yıkan, tefrika derdi.

Derken, büyümüş kırkına gelmişti ki Öksüz,
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!
Bir nefhada insanlığı kurtardı o Masum,
Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi!
Aczin ki ezilmekti bütün hakkı, dirildi;
Zulmün ki, zevâl aklına gelmezdi, geberdi!
Âlemlere rahmetti, evet, şer-i mübîni,
Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi.
Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep;
Medyûn ona cem'iyyeti, medyun ona ferdi.
Medyundur o Mâsûma bütün bir beşeriyet..
Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret... 

Mehmet Akif Ersoy

Hilvan, 11 Rebi-ül-evvel, 1347 (1931)
(Safahat, Yedinci kitap - Sahife: 499 ) 

* Hz. Muhammed'in (asm) doğduğu gece