Şu faiz illetine yalvarırım dur deyin,
Bahane uydurarak fütursuzca yemeyin.
 
Savaş açmak demekmiş Allah’a ve Resule,
Onlara savaş açmak felâkete vesile.
  
Faize yaslanırsan inayet kalkar gider,
Ukbâ ve dünyada da insanı rezil eder.
 
Alışınca bir kere alınırmış durmadan,
Aklını başına al Allah tokat vurmadan.
  
Ne haneler görmüşüm dağılmışlar hep bundan,
Bu illete düşenler emin olmaz sonundan.
  
Batınca bataklığa tâ çekiyor dibine,
Rezil rüsva ediyor bildiğin bilmediğine.
 
Kim fayda görmüş? Göster; bu menhus fa’âliyetten,
Ne canlar harap oldu yapılan ihanetten.
 
Dostlarına yanaşıp karz-ı hasen deseydi,
Onlar da çekinmeden bu sevaba girseydi,
Aldığını zamanında aksatmadan verseydi,
Eşin-dostun varlığını, kıymetini bilseydi.  
  
Evim yok, arabam yok, lazım idi sanki çok,
Ebede namzet insan burada olacak tok (!)

Âhiretteki mekân dünyaya iniverdi,
İçindeki o hasret zannettin diniverdi,
 
Mütesettir bacılar faiz hesaplatıyor,
Bunların bu halleri içimi kanatıyor.
 
Şuûrumuz ne zaman şüyû bulacak bilmem,
O günleri görmeden ölür isem gülemem.