Bir yaz günü öğleyin, sıcaktan bunalmıştım,
Bir söğüt gölgesine şöyle bir uzanmıştım.

Yorgun başım yumuşak çimenlere düşünce,
Beynime hücum etti bir çok güzel düşünce.

Hayal dürbünü ile etrafıma bir baktım,
Ne güzel bir manzara, sevinçten uçacaktım.

Çocuklar hep şen şakrak, kalpleri pırıl pırıl,
Yüzleri hep gülüyor, gözleri ışıl ışıl.

Sıyrılmış kalplerinden artık savaş korkusu,
Bombayla bölünmüyor bebeklerin uykusu.

Ülkemde huzur hâkim, ne anarşi ne terör,
İnanmazsan sen de bak, huzur ortamını gör.

Artık feryat etmiyor Mehmetçik anneleri,
Yürekleri yakmıyor şehid cenazeleri.

Herkes için özgürlük, herkes için adalet,
Çifte standart kalkmış, ne büyük bir saadet.

Aydınlar gerçek aydın, yani münevver olmuş,
Akılları nur olmuş, vicdanları nur olmuş.

Çürük mal bulunmuyor siyaset çarşısında,
Hiç kimse susmaz olmuş haksızlık karşısında.

Gerçekten anlaşılmış laikliğin manası
Ciddiye alınmıyor irtica yaygarası.

Baş örtülü baş açık, birlikte okuyorlar,
Aydınlık yarınlara beraber koşuyorlar.

Yaşlılar daha mesut, gençler daha umutlu,
Böyle güzel bir ülkenin insanıyım ne mutlu.

Asra hükmediyordu, sanki Asrın Sahibi,
Ne güzel bir devir ki, Asr-ı Saadet gibi.

Sonra elimden düştü birden hayal dürbünü,
Geride bırakmıştım, güzel tatlı bir günü.

Gördüklerim hakikat değil hayalmiş meğer,
Hayal bile olsalar, hayâli cihan değer.

Abdil Yıldırım